Page 54 - kpi18630
P. 54
แม่ตกใจต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน จึงรีบดึงร่างสั่นเทาของผมไป
หลบข้างหลังอย่างปกป้อง ส่วนคนร้ายแทนที่จะรีบหนีไป มันกลับส่ายปืนไปมา
ราวกับคนเสียสติ พ่อเกรงว่าลูกเมียจะพลอยโดนลูกหลงไปด้วย จึงยอมคุกเข่าร้องขอ
ชีวิต แต่ไอ้โจรบ้าเลือดยังกระหน�่ายิงพ่ออีกสามนัด กว่าต�ารวจจะมาระงับเหตุ พ่อ
ก็อาการสาหัสแล้ว วันต่อมาพ่อเสียชีวิตที่โรงพยาบาล ผมกับแม่กอดคอกันร้องไห้
จนแทบไม่มีน�้าตาจะไหล
ภาพความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ในครอบครัว ผลักผมให้ดิ่งลึกลงไปในความ
เคียดแค้นอยู่หลายปี ได้ข่าวว่าไอ้ระย�านั่นติดคุกแค่เจ็ดปีก็ออกมาเดินลอยนวล ขณะ
ที่ผมกับแม่จะไม่ได้เห็นหน้าพ่ออีกชั่วชีวิต เพียงเพราะมันมีปืนอยู่ในมือ ชีวิตเราเลย
ตกเป็นกรรมสิทธิ์ของมัน เราต้องเป็นฝ่ายร้องขอชีวิตตัวเอง แต่มันก็ยังกระชาก
วิญญาณพ่อไปจากร่างอย่างเหี้ยมโหด
ผมเคยปฏิญาณว่าจะไม่สอดเท้าเข้าไปช่วยเหลือใครอีก ใครจะเป็นใครจะ
ตาย ปล่อยให้เป็นภารกิจของยมบาล แต่แม่กลับคัดค้าน
“ให้คนร้ายพรากพ่อไปคนเดียวก็พอเถอะ อย่าให้มันฉกฉวยจิตส�านึกของ
เราไปด้วยเลย ไอ้สารเลวนั่นไม่มีสิทธิ์ชี้น�าเราให้กลายเป็นคนใจด�านะลูก”
แม่ชอบอธิบายด้วยถ้อยค�าที่ฟังยากๆ ส�าหรับเด็กอายุสิบสองอย่างผม
“คนมีปืนอยู่ในมือ อย่าว่าแต่ชี้น�าเลย มันสั่งให้เราเอาหัวมุดน�้าเน่ายังได้
นะแม่” ผมโต้แย้งตามความเชื่อ
แต่ไหนแต่ไรมาแล้ว พ่อกับแม่ไม่เคยตีกรอบ ท่านยอมให้ผมแสดงความ
คิดเห็นเต็มที่ แต่ถ้าผมเลือกแนวทางสุดโต่งเกินไป พ่อกับแม่ก็จะยกเหตุผลขึ้นมา
หักล้าง ตอนนี้พ่อไม่อยู่แล้ว จึงเป็นหน้าที่ของแม่คนเดียว
“ถ้าวันหนึ่งแม่ตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายบ้าง ลูกจะอยากให้มีคนยื่น
มือมาช่วยมั้ยล่ะ” แม่ย้อนถามพลางยิ้มบางๆ “บทเรียนจากพ่อ สอนให้เราต้องค�านึง
ถึงศักยภาพตัวเอง แต่ไม่ใช่เพิกเฉยไปทุกเรื่อง”
แต่ภาพที่พ่อร้องขอชีวิตจากไอ้เวรนั่น ยังติดตาต�าใจ ผมจึงประกาศแตกหัก
กับคุณธรรมอยู่หลายปี ความดีเล็กๆ น้อยๆ ที่ผมยอมท�าเพื่อความสบายใจของแม่
53
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 53 21/3/2561 BE 10:00
