Page 50 - kpi18630

ต่อว่า “ทั้งที่เธอเป็นแบบนี้” แต่เลือกที่จะหยุดค�าพูดของตัวเองไว้แค่นั้น ไม่อยาก
ให้ค่อมรู้สึกสะเทือนใจ หากเอ่ยถึงปมด้อยของเขา

“เราข้ามพ้นจุดนั้นมานานแล้ว” ค่อมหยุดระบายลมหายใจเบาบาง แล้ว
จึงพูดต่อ “ไม่มีใครสนใจปมด้อยของเราหรอก เขาสนใจสิ่งที่เราท�ามากกว่า”
กิ่งแก้วเผลอพยักหน้าเห็นด้วย ดูเหมือนในหลายปีที่ผ่านมา เรื่องของค่อม

ที่ผ่านหู ส่วนใหญ่แล้วเป็นการกระท�าความดีของเขาในแง่มุมต่างๆ โดยไม่หวังอะไร
ตอบแทน แม้ค่อมจะพลัดหลงมาจากที่อื่น แต่เขากลับท�าให้ชาวดอนโพธิ์รักเขาจาก
สิ่งที่เขาท�า นาทีนั้น กิ่งแก้วย้อนมองตัวเองจากข้างใน ชีวิตที่ผ่านมา เธอท�าอะไร

เพื่อใครบ้างหรือยัง?
แล้วเสียงของแม่ก็ดังขึ้นในหัว “เรามันพวกรากหญ้า ชีวิตจะมีคุณค่าขึ้นก็
จากการได้ท�าอะไรให้สังคมบ้างนี่ล่ะ”

เสียงนั้นท�าให้กิ่งแก้วน�้าตารื้น โดยที่ค่อมเองไม่ทันสังเกต ขณะรถเลี้ยวหัว
เข้าไปในวัดที่มีชาวบ้านช่วยกันคนละไม้คนละมือ ถางหญ้า ฟันวัชพืช ขุดรอกทาง

น�้าที่รกเรื้อ เก็บกวาดใบไม้ ท�าความสะอาดรอบพระอุโบสถซึ่งใช้เป็นจุดถวายดอกไม้
จันทน์ ส่วนอีกกลุ่มที่อยู่ในครัว ก�าลังลงมือท�าอาหารมื้อเย็นให้กับบรรดาจิตอาสา
กิ่งแก้วน�ารถไปจอดหลบแสงแดดใต้ชายคาศาลาหลังใหญ่ ถอดหมวกออก

ระบายความอบอ้าว แต่เพราะไม่ชินกับใบหน้าเปลือยเปล่าขณะอยู่ในกลุ่มคน เธอ
จึงน�าหน้ากากอนามัยมาคาดทับ ค่อมเอ่ยขอบคุณพร้อมรีบน�ามอเตอร์ไซค์ของตน

กับไม้กวาดลงจากรถ เพราะคิดว่ากิ่งแก้วคงต้องรีบย้อนกลับไปซื้อของที่ตลาด
หากแต่ค่อมคิดผิด หญิงสาวยื่นมือมาขอไม้กวาดอันหนึ่งก�าไว้แน่นพร้อม
ส่งยิ้มกว้าง โดยไม่ต้องมีค�าพูดแต่ค่อมก็เข้าใจได้ทันที เขาสบตากิ่งแก้วอย่างจงใจ

แล้วยกแขนขวาขึ้นตั้งศอก ในความหมายที่บอกอีกฝ่ายว่า “สู้ๆ ”
เย็นจิตซึ่งก�าลังง่วนอยู่ในครัว ถูกเพื่อนบ้านสะกิดให้หันมองสองหนุ่มสาว
ที่ยืนห่างออกไปไม่ถึงสิบเมตร คนเป็นแม่นึกประหลาดใจอยู่ไม่น้อยที่ลูกสาวมา

49
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ

01-288 Power of Thai People_Edit.indd 49 21/3/2561 BE 10:00