Page 45 - kpi18630
P. 45
พวกชาวบ้านที่พาตัวเองรอดจากสายน�้าอันหฤโหดเล่าว่า ก่อนเกิด
เหตุการณ์อันน่าสะพรึง ช่วงเย็นของวันนั้นไฟฟ้าเกิดดับพรึบเป็นลางน�ามาก่อน แล้ว
ไม่กี่นาทีต่อมา มวลน�้าสีน�้าตาลขุ่นที่ถาโถมเข้ามาในปริมาณมากก็พัดพาสิ่งต่างๆ ซึ่ง
ทนแรงดันน�้าไม่ไหวหายไปในพริบตา พวกเขาไม่อาจคว้าสิ่งใดไว้ได้นอกจากเอาชีวิต
ตัวเองให้รอด บ้างปีนขึ้นไปบนขื่อ บ้างไต่ขึ้นไปอยู่บนหลังคา อกสั่นขวัญแขวนกับ
เหตุการณ์ข้างหน้าที่ไม่อาจคาดเดา
หลังความมืดมิดเข้าโอบล้อม พวกเขาจึงไม่ต่างจากคนตาบอดที่จ�าต้อง
อาศัยอยู่บนนั้น ทนทรมานกับการถูกฝูงยุงรุมสูบเลือดไม่ปรานี โทรศัพท์มือถือไม่มี
ประโยชน์อะไรเพราะเสาสัญญาณหักโค่น ราวสี่-ห้าชั่วโมงผ่านไปแล้วนั่นเอง ถึงได้
รับความช่วยเหลือจากหน่วยงานราชการในพื้นที่ น�าเรือไปรับผู้ประสบภัยไปไว้ที่วัด
อันเป็นที่พ�านักชั่วคราว
วัดดอนโพธิ์ก็เป็นหนึ่งในสถานที่พักพิงครั้งนั้น แม้ชาวบ้านจะหนีตายมา
ได้แล้ว แต่พวกเขาก็ต้องประสบกับความอดอยากหิวโหย เพราะร้านค้าส่วนใหญ่ไม่
อาจรอดพ้นจากภัยธรรมชาติ ข้าวของพังเสียหายจนไม่เหลืออะไรให้ชาวบ้านจับ
จ่ายประทังชีวิต ถนนในชุมชนหลายเส้นถูกสายน�้าตัดขาด ชาวบ้านเหมือนติดเกาะ
รถยนต์ทั่วไปไม่สามารถวิ่งได้เพราะอาจเกิดอันตราย หากจะสัญจรต้องใช้เรือหรือ
รถของทหารเท่านั้น นั่นจึงเป็นหน้าที่ของหลายหน่วยงานที่ต้องระดมก�าลังเข้ามา
ช่วยเหลือ รวมถึงบรรดาจิตอาสา ที่บ้านของตนรอดพ้นจากสายน�้าอันบ้าคลั่ง เข้า
ร่วมลงแรงท�าทุกอย่างเพื่อให้ผ่านพ้นวิกฤติครั้งนี้
เว้นแต่เพียงกิ่งแก้วคนเดียวที่นิ่งดูดายจนถูกมารดาดุไปหลายค�า เย็นจิต
ทิ้งประโยคที่ทิ่มแทงใจให้เธอต้องจดจ�าว่า “ความสุขของกิ่งอาจอยู่ที่ขายของหมด
ทุกวันแล้วได้ยอดเงินตามที่หวัง แต่ความสุขของแม่คือได้ท�าประโยชน์ให้คนอื่น ท�า
แทนพ่อของกิ่งที่ไม่มีโอกาสได้ท�า เรามันพวกรากหญ้า ชีวิตจะมีคุณค่าขึ้นก็จากการ
ได้ท�าอะไรให้สังคมบ้างนี่ล่ะ”
กิ่งแก้วนั่งฟังนิ่ง ไม่ตอบอะไร และไม่เปลี่ยนใจ ไม่ใช่เพราะเธอเห็นแก่ตัว
แต่โลกที่โหดร้ายนั่นต่างหากที่ท�าให้เธอกลายเป็นคนแปลกแยกเช่นนี้ หญิงสาว
44 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 44 21/3/2561 BE 10:00
