Page 352 - kpi17073
P. 352

การประชุมวิชาการ
                                                                                         สถาบันพระปกเกล้า ครั้งที่ 16   351


                            (1) ขาดความโปร่งใสในการบริหารงานเพื่อประโยชน์ส่วนรวม


                           (2) ความอ่อนแอในระบบและขั้นตอนการปฏิบัติงาน รวมทั้งคำแนะนำในการปฏิบัติงานที่
                                ไม่ดี นำไปสู่ความสับสนและข้อขัดแย้งในระดับปฏิบัติ ทำให้ไร้ความสามารถในการ
                                ปฏิบัติงาน


                           (3) ไม่มีประสิทธิภาพในการนำมาตรการต่างๆ ไปสู่การปฏิบัติและบางครั้งมีการเลือก

                                ปฏิบัติ

                           (4) ขาดการติดตามที่เหมาะสม และขาดการประเมินประสิทธิผลของกลยุทธ์หรือโครงการ


                           (5) ขาดแคลนทรัพยากรมนุษย์และอุปกรณ์ในการบังคับใช้อย่างได้ผล


                           (6) กฎหมายที่ล้าสมัยและมีความขัดแย้งในตัวบทกฎหมาย


                            ในด้าน “โครงสร้างและสถาบัน” พบว่า โครงสร้างและสถาบันต่างๆ ของสังคม เป็นส่วน
                      ประกอบสำคัญที่ทำให้การบริหารงานของรัฐบาลและภาคเอกชนดำเนินไปอย่างราบรื่น โครงสร้าง

                      ขององค์กรจะต้องกำหนดให้เป็นระบบที่มีวัตถุประสงค์ชัดเจนและสามารถนำไปปฏิบัติได้จริง
                      มีการทบทวนตามระยะเวลาเพื่อที่จะสนองตอบนโยบายและมีความท้าทาย หน่วยงานใดก็ตามที่

                      ไม่มีการปรับปรุงให้ทันสมัยย่อมนำไปสู่การสูญเสียทรัพยากรและทำให้ผลสำเร็จที่ต้องการต้อง
                      ลดน้อยถอยลง


                            จากการศึกษาพบว่า สถาบันต่างๆ ของสังคมมีบทบาทสำคัญยิ่งในระบบการบริหารของ
                      ประเทศ การกำหนดขอบเขต หน้าที่ และความรับผิดชอบระหว่างสถาบันต่างๆ ต้องประกาศให้
                      ชัดเจน และดำรงการประสานงานที่เหมาะสมไว้ เพราะบทบาทหน้าที่ที่ซ้ำซ้อนอาจทำให้เกิด

                      สภาวะของการแข่งขันที่สร้างความขัดแย้ง การละทิ้งหน้าที่ และเกี่ยงงาน


                            นอกจากนั้น สถาบันที่มีวัตถุประสงค์หรือผลประโยชน์ขัดแย้งกับสถาบันอื่น จะเป็นสาเหตุ
                      ให้คุณธรรมความซื่อตรงเสื่อมลง และการที่มีผลประโยชน์ขัดกันระหว่างสถาบัน ผนวกกับความ

                      ขัดแย้งในค่านิยม สามารถก่อให้เกิดความสับสนจนกลายเป็นวิกฤตทางคุณธรรมได้ ซึ่งความเสื่อม
                      คุณธรรมความซื่อตรงนี้ จะส่งผลต่อสังคมและประเทศชาติในที่สุด


                            ปัจจัยประการสุดท้ายที่มีผลต่อความบกพร่องในคุณธรรมความซื่อตรงของคนในสังคม คือ
                      “วัฒนธรรม” ทั้งนี้เนื่องจากวัฒนธรรมเป็นสิ่งแวดล้อมที่มีบทบาทสำคัญในการสร้างค่านิยมและ
                      พฤติกรรมของบุคคล โดยเฉพาะอย่างยิ่งวัฒนธรรมที่มีรากฐานมาจากประวัติศาสตร์และการ

                      พัฒนาจากรุ่นสู่รุ่น


                            อย่างไรก็ดี วัฒนธรรมสามารถเปลี่ยนแปลงหรือถูกทำให้เปลี่ยนแปลงได้ วัฒนธรรมที่มา
                      แทนที่ควรเป็นสิ่งที่ส่งเสริมค่านิยมดีงามของคุณธรรมความซื่อตรง ซึ่งจะช่วยสร้างสิ่งแวดล้อมที่ดี

                      เอื้อต่อการปรับค่านิยมในบุคคล                                                                      การประชุมกลุ่มย่อยที่ 4
   347   348   349   350   351   352   353   354   355   356   357