Page 26 - kpiebook67039
P. 26
25
บทที่ 2
การทบทวนวรรณกรรม
ที่เกี่ยวข้อง
2.1 พลเมืองในระบอบประชาธิปไตย
นิยามและกรอบแนวคิดของพลเมืองในระบอบประชาธิปไตย
การปกครองภายใต้ระบอบประชาธิปไตยแบบตัวแทนยังเผชิญหน้ากับความท้าทาย
ในประเด็นเรื่องของการมีส่วนร่วมอย่างแท้จริงจากประชาชนส่วนใหญ่ อาทิ ประเด็นการก�าหนด
นโยบายสาธารณะ ฉะนั้นการสร้างความเข้มแข็งในภาคประชาชนจึงเป็นประเด็นที่มีความส�าคัญ
เป็นอย่างมาก โดยความเข้มแข็งนั้นสามารถเกิดขึ้นได้จากการส่งเสริมความเป็นพลเมืองให้เกิดขึ้น
ในสังคม
ในปัจจุบัน ค�าว่าพลเมืองถูกใช้อย่างทับซ้อนกับค�าว่าราษฎร และประชาชนเกิดเป็น
ความสับสนในการให้ค�านิยาม แม้ว่าค�าทั้งสามจะมีความคล้ายคลึงและสามารถใช้แทนกันในบริบท
ที่แตกต่าง ทว่า ราษฎร หรือ subject ตามราชบัณฑิตยสภาหมายถึง ‘ผู้ที่เป็นคนของประเทศ
ถือสัญชาติเดียวกัน ภายใต้การปกครองเดียวกัน มีสิทธิตามกฎหมาย และต้องปฏิบัติตามกฎหมาย
บ้านเมืองเหมือนกันทุกคน’ (ส�านักงานราชบัณฑิตยสภา, 2557) โดยค�าศัพท์ถูกใช้มานับตั้งแต่
สมัยสังคมไทยโบราณ สืบเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในการบริหารราชการแผ่นดินในสมัยของ
รัชกาลที่ 5 ที่ได้ท�าการเลิกทาส ส่งผลให้ไพร่หรือทาสในสมัยก่อนนั้นมีสถานะเป็นราษฎรแทน
ประชาชน หรือ people อ้างอิงจากราชบัณฑิตยสภา มีรากศัพท์จากค�าว่า ‘ประชา’
ซึ่งหมายถึง หมู่คน และ ‘ชน’ ซึ่งหมายถึง คน ฉะนั้นความหมายของประชาชนจึงสื่อถึง
‘คนที่เกิดและอาศัยอยู่ในประเทศใดประเทศหนึ่ง ถือว่าเป็นเจ้าของหรือสมาชิกของประเทศ’
