Page 464 - kpiebook67020
P. 464
463
หัวหน้าอุทยานกับชาวบ้านบางกลอย การป้องกันความขัดแย้งหากมีสัญญาณว่า
น่าจะมีความขัดแย้งเกิดขึ้น ควรน�าคนที่ไม่ใช่คู่ขัดแย้งเข้ามาบริหารงานแทนเพื่อให้
ความขัดแย้งลดลงก่อน หรือแนวทางในการแก้ไขปัญหาและทางออกอาจต้องมีการพูดคุย
ผ่านบุคคลที่เป็นกลาง คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติอาจเป็นคนกลางที่ดี
ซึ่งจะช่วยลดวิกฤติและไม่ท�าให้ความขัดแย้งยืดเยื้อยาวนาน (ผู้ให้ข้อมูล 2 [สัมภาษณ์],
5 มกราคม 2565)
การลดความเสี่ยงโดยมีคนกลางนี้แต่ละภาคส่วนที่เกี่ยวข้องอาจต้องลด
ข้อเรียกร้องของฝ่ายตนเองลงเพื่อบริหารจัดการทรัพยากรร่วมกัน ดังนักวิชาการบางท่าน
ได้ให้ทางออกต่อปัญหาความขัดแย้งที่ให้คนยังอยู่ร่วมกับป่าได้ กรณีการจัดการ
ป่าแก่งกระจานกับวิถีชีวิตชาวบ้านบางกลอยที่ไม่จ�าเป็นต้องแยกส่วน แต่จะเกิดขึ้นได้
หากเจ้าหน้าที่รัฐมีการยอมรับและส่งเสริมชาวบ้านให้ปรับระบบการผลิตเพื่อลด
การใช้พื้นที่ท�าไร่หมุนเวียน หรือลดรอบหมุนเวียนจาก 10 ปี มาเป็น 3-5 ปี ตัวอย่าง
กรณีทุ่งใหญ่นเรศวรยังมีองค์กรด้านสิ่งแวดล้อมอย่างมูลนิธิฟื้นฟูชีวิตและธรรมชาติ
หรือมูลนิธิคุ้มครองสัตว์ป่า เข้าไปช่วยสร้างสร้างความเข้าใจและเชื่อมโยงชุมชน
กับภาคส่วนต่าง ๆ จนแต่ละภาคส่วนมีแนวคิดยอมรับให้คนอยู่ร่วมกันกับป่าได้
ซึ่งชาวบ้านเองก็ต้องปรับตัวในหลายเรื่อง เช่น ผลผลิตลดลง วัชพืชมากขึ้น
ความต้องการทุนหรือเทคโนโลยีมากขึ้น เป็นต้น แต่ถือเป็นการปรับตัวที่ไม่มากมาย
จนเกินไปนัก (ธันยพร บัวทอง, 2564)
หรือตัวอย่างข้อเสนอของสถาบันสันติศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น (2540,
น.18-19) ที่เสนอให้มีคนกลางเพื่อการแก้ไขข้อขัดแย้งกรณีเขื่อนปากมูล เนื่องจาก
คู่ขัดแย้งเป็นประชาชนที่คัดค้าน กับการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย ดังนั้นควรหา
คนกลางที่ทั้งสองฝ่ายยอมรับ เช่น เจ้าหน้าที่มหาดไทยมาช่วยไกล่เกลี่ยตั้งแต่ต้น
เพื่อไม่ให้ความขัดแย้งกลายเป็นปัญหาเรื้อรัง ซึ่งในเชิงโครงสร้าง กระทรวงมหาดไทย
