Page 70 - kpiebook67011

69

113
เป็นกิจกรรมที่ “เป็นของกันและกัน” กล่าวคือต้องเป็นไปด้วยกันเสมอ ไม่สามารถที่จะเกิดขึ้นโดด ๆ ได้
เนื่องจากกิจกรรมหนึ่งเป็นกิจกรรมที่ใช้แก้การกระท�าของอดีตในขณะที่อีกหนึ่งกิจกรรมเป็นไปเพื่อสร้าง
ความมั่นใจให้กับอนาคต ซึ่งจะช่วยแก้คืนปัญหาทั้งสองเรื่องของการสดงตนได้พอดี

ในการที่จะน�าเสนอและอภิปรายแนวคิดเรื่องการให้อภัย อาเรนดท์เลือกที่จะใช้พระเยซูแห่ง

นาซาเรธเป็นต้นแบบหรือตัวแบบในการท�าความเข้าใจหรือท�าการศึกษา โดยเธอให้เหตุผลว่า แนวคิดของ
คริสเตียนเกี่ยวกับการให้อภัยเป็นแนวคิดที่มองว่ามันเป็นเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลต่อบุคคล
แตกต่างไปจากแนวคิดก่อนหน้าหรือแนวคิดที่ร่วมสมัยกันอื่น ๆ ในประเด็นนี้ การศึกษาตัวบทท�าให้

เห็นได้ชัดเจนว่า คัมภีร์พันธสัญญาใหม่ของคริสเตียนเป็นหลักฐานที่เป็นลายลักษณ์อักษรที่เก่าแก่ที่สุด

แต่เพียงชิ้นเดียวที่กล่าวถึงการให้อภัยในความหมายที่คล้ายคลึงกับการที่เราเข้าใจเรื่องการให้อภัยในปัจจุบัน
ซึ่งเมื่อเทียบกับคัมภีร์พันธสัญญาเดิมและแนวคิดแบบกรีกโบราณแล้วจะเห็นได้ชัดเจนว่าแนวคิดของ
ยูดายและกรีกโบราณนั้นยังไม่มีแนวคิดเรื่องการให้อภัยเกิดขึ้น หากแต่เป็นลักษณะของการยกโทษ

เสียมากกว่า กล่าวอีกนัยหนึ่ง อาเรนดท์พยายามที่จะชี้ให้เห็นว่าการให้อภัยในแบบที่ปรากฏอยู่ในคัมภีร์

ของคริสเตียน มีลักษณะที่เป็น “การเมือง” เช่นเดียวกับการแสดงตนอื่น ๆ 114

ลักษณะของการให้อภัยในแบบคริสเตียนนี้ก็คือ มันเป็นการกล่าวถึงการให้อภัยที่เกิดขึ้นระหว่าง
มนุษย์ด้วยกันเป็นครั้งแรก ไม่ใช่การให้อภัยระหว่างมนุษย์และพระเจ้า ลักษณะของการให้อภัยในแบบนี้
บ่งชี้ถึงลักษณะที่ส�าคัญสองประการคือ หนึ่ง มันเป็นกิจกรรมที่เกิดขึ้นบนความสัมพันธ์ที่เท่าเทียมกัน

กล่าวคือมันขยายเขตแดนจากการเป็นกิจกรรมที่เกิดขึ้นระหว่างผู้ที่มีอ�านาจเด็ดขาดอย่างพระเจ้าและ

ผู้ไม่มีอ�านาจใดอย่างมนุษย์ไปสู่การเป็นกิจกรรมที่เกิดขึ้นระหว่างคนที่มีอ�านาจเท่ากันได้ และสอง
มันเป็นกิจกรรมที่ถูกริเริ่มโดยมนุษย์ กล่าวคือเป็นกิจกรรมที่มนุษย์สามารถกระท�าได้เช่นเดียวกับพระเจ้า
โดยการริเริ่มด้วยตนเอง หาใช่เพราะมนุษย์เป็นเพียงร่างทรงที่พระเจ้าจะกระท�าผ่านเท่านั้น มองในแง่นี้

การให้อภัยจึงมีลักษณะที่พิเศษสองประการของการแสดงตน กล่าวคือเป็นกิจกรรมที่มีลักษณะของ

ความเสมอภาคอยู่ในตัวเอง และเป็นกิจกรรมที่มนุษย์สามารถกระท�าได้ในลักษณะที่มนุษย์เป็นผู้ที่เป็น
ตัวแสดงอันเป็นกัมมันตะ เมื่อน�าไปรวมกับแนวคิดที่ว่าการให้อภัยคือการปลดปล่อยแล้ว จะเห็นได้ว่า
การให้อภัยมีลักษณะที่สอดคล้องกับการแสดงตนอยู่ไม่น้อย

113 Ibid.
114 Nathiya Ngarmkham, ‘The Concept of Forgiveness in Hannah Arendt’s Moral Theory: A Preliminary

Study of Forgiveness in Political Theory and Political Conflict Resolution’, International Journal of East
Asian Studies 23, no. 2 (29 November 2019): 260–75.