Page 22 - kpiebook66029

สถาบันพระปกเกล้า
King Prajadhipok’s Institute
การจัดทำาแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566-2570)

โดยสำานักงานสภาพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ หรือ สศช. (2564) ในฐานะเจ้าภาพหลัก
จึงได้มีการปรับกระบวนการคิดและได้ให้ความสำาคัญต่อการพัฒนาคุณภาพสังคมควบคู่
ไปกับการพัฒนาเศรษฐกิจมากยิ่งขึ้น ซึ่งการดำาเนินงานเพื่อขับเคลื่อนการพัฒนาเศรษฐกิจ
และสังคมของประเทศก่อนที่จะมีรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยฉบับปัจจุบันที่ได้
มีการประกาศใช้ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี (พ.ศ. 2561-2580) นั้น แผนพัฒนาเศรษฐกิจและ
สังคมแห่งชาติทำาหน้าที่เป็นเข็มทิศนำาทางเป็นแผนหลักเพื่อเป็นกรอบในการวางแผนปฏิบัติ
ราชการและแผนในระดับปฏิบัติต่าง ๆ รวมถึงการจัดทำาคำาของบประมาณรายจ่ายประจำาปี
ให้มีความสอดคล้องเชื่อมโยงกัน แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ผ่าน ๆ มา
จึงมีลักษณะการกำาหนดประเด็นการพัฒนาประเทศในภาพกว้างที่ครอบคลุมทุกมิติ เพื่อให้

หน่วยงานภาครัฐทุกระดับสามารถเชื่อมโยงภารกิจและจัดทำาแผนปฏิบัติราชการและคำาขอ
งบประมาณให้อยู่ภายใต้กรอบ การสนับสนุนเป้าหมายของแผนพัฒนาฯ การพัฒนาประเทศ
ภายใต้แผนพัฒนาฯ ฉบับที่ผ่านมาจึงให้ความสำาคัญกับมิติการพัฒนาประเทศทุกด้าน
อย่างเท่าเทียมและสมดุลกัน โดยจุดเน้นของแต่ละยุทธศาสตร์ การพัฒนาจะมุ่งเน้นการบรรลุ
เป้าหมายการพัฒนาแต่ละด้านเป็นหลัก เพื่อมุ่งหมายให้ผลสัมฤทธิ์ที่เกิดขึ้น จากการขับเคลื่อน
การพัฒนาของแต่ละมิตินำาไปสู่การบูรณาการผลรวมที่สนับสนุนการดำาเนินงานซึ่งกันและกัน
และส่งผลให้ประเทศบรรลุเป้าหมายในภาพใหญ่ที่กำาหนดขึ้นภายใต้แผนพัฒนาฯ ได้

อย่างไรก็ดี นับตั้งแต่ประเทศไทยได้มีการประกาศใช้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย
พ.ศ. 2560 เป็นต้นมา รูปแบบการจัดทำาแผนเพื่อวางกรอบทิศทางการพัฒนาประเทศ
ได้มีการปรับเปลี่ยนไปอย่างมีนัยสำาคัญ โดยมาตรา 65 ภายใต้หมวดแนวนโยบายแห่งรัฐ
ได้กำาหนดให้ รัฐพึงจัดให้มียุทธศาสตร์ชาติเป็นเป้าหมายการพัฒนาประเทศอย่างยั่งยืน
ตามหลักธรรมาภิบาลเพื่อใช้เป็นกรอบในการจัดทำาแผนระดับ 2 และ 3 ตลอดจนการจัดทำา
กรอบงบประมาณรายจ่ายประจำาปีให้สอดคล้องและบูรณาการกันเพื่อให้เกิดเป็นพลังผลักดัน
ร่วมกันไปสู่การบรรลุเป้าหมายการพัฒนาประเทศที่กำาหนดไว้ในยุทธศาสตร์ชาติ ทั้งนี้
การถ่ายทอดยุทธศาสตร์ชาติไปสู่การปฏิบัติให้มีความสอดคล้องกันอย่างเป็นระบบนั้น
ยุทธศาสตร์ชาติ ซึ่งเป็นแผนระดับที่ 1 จะทำาหน้าที่เป็นกรอบทิศทางการพัฒนาประเทศ

ในภาพใหญ่ที่ครอบคลุมการสร้างสมดุล ระหว่างการพัฒนาประเทศด้านความมั่นคง เศรษฐกิจ
สังคมและสิ่งแวดล้อมเข้าด้วยกัน ด้วยกระบวนการมีส่วนร่วมจากทุกภาคส่วน โดยมี

2-7