Page 62 - kpiebook66013

ท�าให้ท้ายที่สุดแล้ว การรายงานผลการประเมินผลสัมฤทธิ์ของกฎหมายจาก
ส่วนราชการ (ผ่านระบบ eMENSCR) มายังสภาพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม

แห่งชาติในฐานะหน่วยงานที่ให้การอ�านวยการ ประสาน และก�ากับติดตามเรื่อง
ดังกล่าวมีจ�านวนค่อนข้างน้อย

ในส่วนของพระราชบัญญัติที่มีชื่อเฉพาะและเกี่ยวกับการแรงงานนั้น
ปรากฏบทสรุปในรายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์เรื่อง “บทบาทและหน้าที่ของสมาชิก

สภาผู้แทนราษฎรด้านการแรงงานภายใต้ยุทธศาสตร์ชาติ” ที่อาจสรุปสาระส�าคัญ
เกี่ยวกับประเด็นปัญหาของพระราชบัญญัติทั้ง 13 ฉบับได้ว่า 80

1. พระราชบัญญัติจัดหางานและคุ้มครองคนหางาน พ.ศ. 2528
ควรเปลี่ยนแนวคิดจากการมุ่งป้องกันการหลอกคนหางาน มาเป็นการคุ้มครอง

ผู้หางานให้เข้าถึงสิทธิแรงงานพื้นฐานต่างๆ อย่างครบถ้วนเช่น การไม่เลือกปฏิบัติ
ส�าหรับการเข้าสู่ตลาดแรงงาน (เพิ่มเป็นหมวดทั่วไป) รวมทั้งการจัดหางานในประเทศ

ที่ผ่านตัวแทนจัดหางานเองควรเพิ่มมาตรการที่เป็นการพัฒนาศักยภาพแรงงาน
ให้สอดคล้องกับการจ้างงานในศตวรรษที่ 21 และการเรียนรู้ตลอดชีวิต

2. พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 ควรแก้ไขบทบัญญัติ

มาตรา 15 ให้การไม่เลือกปฏิบัตินั้นคุ้มครองทุกปัจจัยที่อาจท�าให้เกิดการเลือก
ปฏิบัติได้ มิใช่เฉพาะความแตกต่างทางเพศชายและเพศหญิงในประเด็นค่าตอบแทน
การท�างานอย่างที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้ รวมทั้งควรเปลี่ยนกรอบความคิดที่กฎหมาย

คุ้มครองแรงงานเป็นกฎหมายของแรงงานภาคอุตสาหกรรมที่มีเวลาการเข้างาน

และเลิกงานในแต่ละวันท�างานเหมือนกัน โดยต้องหันมาให้ความส�าคัญกับ
โลกวิถีใหม่ ที่การท�างานอาจเกิดขึ้นได้ทุกที และผู้ใช้แรงงานหนึ่งคนอาจมีหลายงาน
ที่สอดรับกับหลักการท�างานที่มีคุณค่าได้ อีกทั้งเรื่องการตรวจแรงงานเองควรได้รับ

การพัฒนา โดยอาจน�าตัวอย่างจากกฎหมายว่าด้วยความปลอดภัย อาชีวอนามัย

และสภาพแวดล้อมในการท�างานมาเป็นต้นแบบ

80 ศุภศิษฏ์ ทวีแจ่มทรัพย์, วิมพัทธ์ ราชประดิษฐ์ และฉัฏฐเมษ ภิรมย์พานิช, รายงานวิจัย
ฉบับสมบูรณ์ เรื่อง บทบาทและหน้าที่ของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรด้านการแรงงาน
ภายใต้ยุทธศาสตร์ชาติ, อ้างแล้ว, หน้า 193 - 201.

62 การปรับปรุงกฎหมายแรงงาน
ภายใต้โครงการศึกษาวิเคราะห์ร่างกฎหมายและกฎหมายที่มีผลใช้บังคับอยู่