Page 60 - kpiebook65072

59

ของบุคคลให้ปราศจากการละเมิดโดยการใช้อำานาจเกินควรของรัฐ ดังนั้น
กฎหมายอาญาจึงทำาหน้าที่จำากัดขอบเขตการใช้อำานาจของรัฐผ่านกฎหมายอาญา

โดยรัฐจะต้องมีวัตถุประสงค์และเหตุผลอันสมควรที่จะบัญญัติว่า การกระทำาใด
80
เป็นความผิดในทางอาญาและรูปแบบโทษที่จะลงจะเป็นแบบใด และทำาหน้าที่
ประกันและคุ้มครองสิทธิมนุษยชนของบุคคลเพื่อมิให้บุคคลใดต้องรับผิด

หรือรับโทษในทางอาญาหากมิได้มีกฎหมายอาญาใดบัญญัติไว้ก่อนแล้ว
81
การศึกษาแนวคิดทฤษฎีการทรมานและการบังคับให้หายสาบสูญ

ภายใต้กรอบการป้องกันและปราบปรามด้วยกฎหมายอาญา มีความจำาเป็น
เนื่องจากอนุสัญญา CAT และอนุสัญญา CED ต่างกำาหนดให้รัฐภาคีต้องกำาหนดให้

การกระทำาการทรมานและการบังคับให้หายสาบสูญเป็นความผิดอาญาและ
มีโทษทางอาญาภายใต้กฎหมายภายในของตน โดยอนุสัญญา CAT บัญญัติไว้
ในข้อ 4 ว่า “ให้รัฐภาคีแต่ละรัฐประกันว่าการกระทำาทรมานทั้งปวงเป็นความผิด

ตามกฎหมายอาญาของตน ให้ใช้หลักการเดียวกันนี้บังคับสำาหรับการพยายาม
กระทำาการทรมาน และสำาหรับการกระทำาโดยบุคคลใดที่เป็นการสมรู้ร่วมคิด

82
หรือการมีส่วนร่วมในการทรมานด้วย” และ “ให้รัฐภาคีแต่ละรัฐทำาให้ความผิด
เหล่านี้เป็นความผิดที่มีโทษ ซึ่งมีระวางโทษที่เหมาะสมกับความร้ายแรง
83
ของการกระทำาเหล่านั้น” ในขณะที่อนุสัญญา CED บัญญัติไว้ในข้อ 4 ว่า
“ให้รัฐภาคีแต่ละรัฐต้องดำาเนินมาตรการที่จำาเป็นเพื่อประกันว่าการบังคับ
ให้หายสาบสูญเป็นฐานความผิดภายใต้กฎหมายอาญาของตน” และ
84
ในข้อ 7(1) ว่า “ให้รัฐภาคีแต่ละรัฐต้องกำาหนดให้การบังคับให้หายสาบสูญ

80 George P. Fletcher, Rethinking Criminal Law (Oxford University Press,
2000), p. xix.
81 Lindsay Farmer, The Boundaries of the Criminal Law: Criminal Law,
Legal Theory and History (Cambridge University Press, 2010), p. 5.
82 Supra Note 12, CAT, Art. 4(1).
83 Ibid, CAT, Art. 4(2).
84 Supra Note 13, CED, Art. 4(2).

inside_ .indd 59 14/9/2565 11:15:01