Page 54 - kpiebook65072
P. 54
53
ตามกฎหมายอีกต่อไป ในเรื่องนี้ ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ของไทย
วางหลักไว้ว่า “หากบุคคลใดได้ไปจากภูมิลำาเนาหรือถิ่นที่อยู่ และไม่มีใครรู้แน่
ว่าบุคคลนั้นยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ตลอดระยะเวลา 5 ปี ผู้มีส่วนได้เสียหรือพนักงาน
59
อัยการจะร้องขอให้ศาลสั่งให้บุคคลนั้นเป็นบุคคลสาบสูญได้” ผลของการที่เป็น
บุคคลสาบสูญ คือ กฎหมายสันนิษฐานว่าบุคคลนั้นถึงแก่ความตายแล้ว ด้วยเหตุนี้
เมื่อพิจารณาประกอบกับพันธกรณีด้านสิทธิมนุษยชนในเชิงรูปแบบของรัฐ
ประเทศไทยโดยหน่วยงานหรือตัวแทนของรัฐ มีพันธกรณีในการเคารพสิทธิ
ที่จะได้รับการยอมรับว่าเป็นบุคคลตามกฎหมายด้วยการไม่กระทำาการใด ๆ ที่ส่งผล
เป็นการทรมานหรือการกระทำาให้บุคคลสูญหายจนทำาให้บุคคลไม่อาจอุปโภค
สิทธิมนุษยชนได้ ตลอดจนมีพันธกรณีในการออกมาตรการหรือดำาเนินการต่าง ๆ
เพื่อเติมเต็มให้บุคคลสามารถอุปโภคสิทธิที่จะได้รับการยอมรับว่าเป็นบุคคล
ตามกฎหมายได้ เช่น การดำาเนินคดีผู้กระทำาความผิด หรือการอบรมบุคลากร
60
ของรัฐให้มีความรู้ความเข้าใจมาตรฐานด้านสิทธิมนุษยชน ตลอดจนจัดให้มี
กระบวนการเพื่อจดทะเบียนบุคคลและออกเอกสารเพื่อเป็นหลักฐานรับรอง
สถานะตามกฎหมายของบุคคล 61
2.1.2.2 การคุ้มครองบุคคลที่ได้รับความทุกข์ทรมานจากภัย
อันเป็นผลโดยตรงจากการทรมานหรือการกระท�าให้บุคคลสูญหาย
นอกจากบุคคลที่ถูกทรมานหรือถูกกระทำาให้สูญหายจะเป็นผู้ที่ได้รับ
ผลกระทบจากการทรมานและการกระทำาให้บุคคลสูญหายแล้ว บุคคลอื่น เช่น
ครอบครัวหรือญาติของบุคคลนั้น ก็อาจได้รับความทุกข์ทรมานอันเป็นผลโดยตรง
59 ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 61.
60 Supra Note 52.
61 Monaco v. Argentina, Communication No. 400/1990, UN Human Rights
Committee (HRC), (1990), paras 10.2.
inside_ .indd 53 14/9/2565 11:15:01
