Page 125 - kpiebook65024
P. 125
124 ประเด็นส�ำคัญที่พึงมีในรัฐธรรมนูญแห่งรำชอำณำจักรไทย
เพื่อมุ่งหวังผลเฉพาะที่มีวัตถุประสงค์ทางการเมือง หรือเพื่อรักษาอ�านาจทางการเมือง
และผลประโยชน์ของกลุ่มอิทธิพลและผลประโยชน์ทางการเมือง จนกลายเป็น
การละเลยหรือไม่ให้ความส�าคัญกับนโยบายอื่นที่รัฐบาลไม่ตระหนักว่ามีประโยชน์โดยตรง
ต่อรัฐบาลเอง (จารุวรรณ สุขุมาลพงษ์, 2565) ดังนั้น ในทางการเมืองการปกครอง
การก�าหนดให้มีแนวนโยบายพื้นฐานแห่งรัฐในรัฐธรรมนูญจึงมีเหตุผลที่ส�าคัญที่สุด
คือเพื่อรักษาประโยชน์สูงสุดให้กับประชาชน และเพื่อเป็นหลักประกันให้กับ
ประชาชนในการได้รับสิทธิ เสรีภาพ และการคุ้มครองจากรัฐทั้งทางการเมือง เศรษฐกิจ
และสังคม
นอกจากนี้ บางครั้งอ�านาจในการบริหารปกครองบ้านเมืองอยู่ในมือของบุคคล
คนเดียวอย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด ไม่ว่าผู้ปกครองประสงค์จะก�าหนดนโยบายบริหาร
ประเทศไปในลักษณะใดก็ตาม ก็สามารถใช้อ�านาจท�าได้ตามอ�าเภอใจเนื่องจากไม่มี
หลักเกณฑ์ใด ๆ มาควบคุมตรวจสอบได้ เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงผู้ปกครอง ผู้ปกครอง
คนใหม่ที่เข้ามาบริหารแทนก็อาจจะน�าพาประเทศชาติไปในทิศทางใด ๆ ก็ได้ตามที่
เห็นสมควร ฉะนั้นเพื่อแก้ไขปัญหาดังกล่าวที่อาจจะเกิดขึ้น จึงเกิดแนวคิดที่จะให้มี
การก�าหนดแนวนโยบายพื้นฐานแห่งรัฐเอาไว้ให้ชัดเจนในรัฐธรรมนูญ เพื่อให้รัฐบาล
ยึดถือเป็นแนวทางในการบริหารปกครองและก�าหนดทิศทางของประเทศชาติ แม้รัฐบาล
จะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมากี่ชุดก็จะต้องปฏิบัติตามกรอบของแนวนโยบายพื้นฐาน
แห่งรัฐทั้งสิ้น แนวทางในการบริหารปกครองประเทศก็จะมีความเป็นเอกภาพมั่นคง
อีกทั้งการที่น�าแนวนโยบายพื้นฐานแห่งรัฐมาบัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญซึ่งเป็นกฎหมาย
สูงสุดของประเทศย่อมเป็นการสร้างหลักประกันในการก�าหนดนโยบายที่ดีให้แก่
ประชาชนได้อีกด้วย ดังนั้น แนวนโยบายพื้นฐานแห่งรัฐจึงถือเป็นเครื่องมือที่ใช้ในการ
ก�าหนดทิศทางและแสดงถึงอุดมการณ์ทางการเมือง เศรษฐกิจและสังคมของประเทศชาติ
และยังสามารถใช้เป็นแนวทางบริหารปกครองประเทศ และเป็นหลักประกันในการก�าหนด
