Page 117 - kpiebook62008
P. 117

๘๖

               ขอบเขตอำนาจที่กฎหมาย กล่าวคือ ประมวลรัษฎากรได้ให้ไว้ เพื่อเป็นหลักประกันสิทธิของประชาชนเพื่อให้ได้รับ

               ความคุ้มครองจากการใช้อำนาจโดยมิชอบของเจ้าพนักงานประเมิน ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีความคุ้มครองสิทธิอื่น ๆ

               สำหรับผู้เสียภาษีในส่วนที่เกี่ยวข้องกับเจ้าพนักงาน คือ เจ้าพนักงานต้องไม่มีส่วนได้เสียใด ๆ ในการประเมิน ดังจะ

               อธิบายในข้อ (๓.๕.๒.๑) การไม่มีส่วนได้เสียของเจ้าพนักงานประเมิน และเมื่อผู้เสียภาษีถูกเจ้าพนักงานประเมิน

               แล้ว ย่อมมีสิทธิตามหลัก Due process ดังจะอธิบายไว้ในข้อ (๓.๕.๒.๒) การเปิดโอกาสให้โต้แย้งคัดค้านเจ้า

               พนักงานประเมินระหว่างการประเมินภาษี และสิทธิในการเข้าถึงข้อมูล ตามข้อ (๓.๕.๒.๓) การเปิดโอกาสให้
               ตรวจสอบข้อมูล





                              ๓.๕.๒.๑ การไม่มีส่วนได้เสียของเจ้าพนักงานประเมิน


               ๑๖๔.  ความทั่วไปเกี่ยวกับหลักความไม่มีส่วนได้เสีย หลักความไม่มีส่วนได้เสียหรือหลักความเป็นกลาง (nemo
               iudex in sua causa)  นั้นเป็นหลักการที่สำคัญในส่วนของหลักความยุติธรรมตามธรรมชาติและรัฐธรรมนูญ
                                  ๑๔๐
               นิยม ซึ่งเป็นข้อเรียกร้องขั้นต่ำที่ฝ่ายปกครองพึงปฏิบัติเพื่อให้การกระทำของเจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครองซึ่งมีวิธีพิจารณา

               ที่คล้ายหรือมีลักษณะทำนองเดียวกันกับวิธีพิจารณาความในกระบวนการทางศาลนั้นมีการกำกับดูแล ควบคุมและ

               ตรวจสอบ เพื่อป้องกันสิทธิของประชาชนจากการใช้อำนาจของเจ้าหน้าที่อย่างไม่เป็นธรรม มาจากหลักความคิด

               พื้นฐานที่ว่าหากบุคคลใดมีอำนาจสั่งการในเรื่องที่ตนมีส่วนได้เสียอยู่แล้ว บุคคลนั้นก็จะสูญเสียความเป็นกลางจน

               ไม่อาจสั่งการใด ๆ โดยปราศจากอคติในเรื่องนั้น ๆ ได้ ดังนั้น หลักความไม่มีส่วนได้เสียหรือหลักความเป็นกลางนั้น

               จึงมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการประเมินภาษีอากร




               ๑๖๕.  ความสัมพันธ์ระหว่างประมวลรัษฏากรกับพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ.๒๕๓๙

               พระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ เป็นเพียงมาตรฐานขั้นต่ำเพื่อคุ้มครองสิทธิของ

               ประชาชนซึ่งใช้บังคับกับกรณีที่มิได้มีกฎหมายกำหนดไว้เป็นการเฉพาะ หากกฎหมายใดกำหนดวิธีปฏิบัติราชการ

               ทางปกครองเรื่องใดไว้โดยเฉพาะและมีหลักเกณฑ์ที่ประกันความเป็นธรรมหรือมีมาตรฐานในการปฏิบัติราชการที่
               สูงกว่าหลักเกณฑ์ที่กำหนดในพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ ย่อมต้องใช้บังคับตาม

               กฎหมายเฉพาะนั้น ประมวลรัษฎากรกำหนดบทบัญญัติคุ้มครองสิทธิของผู้เสียภาษีไว้เป็นการเฉพาะเพียงบางเรื่อง

               จึงจำเป็นต้องนำมาตรฐานทางกฎหมายตามพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ มาใช้



               ๑๔๐  Vermuele, Adrian, “Contra Nemo Iudex in Sua Causa,” The Yale Law Journal (2012): 386.
   112   113   114   115   116   117   118   119   120   121   122