Page 71 - b29256_Fulltext
P. 71

พระราชบัญญัติฉบับนี้มีสาระสำคัญกำหนดให้ผู้สูบฝิ่นต้องมาสูบบุหรี่ที่ร้านฝิ่นหรือโรงยาฝิ่น ในกรณีที่ต้องการ

            ออกไปสูบนอกร้านจะต้องได้รับใบอนุญาตสูบฝิ่นพิเศษ จากเจ้าพนักงานขายฝิ่นในท้องที่ๆ บุคคลนั้นอาศัยอยู่
            นอกจากนี้แล้วพระราชบัญญัติฉบับนี้ยังกำหนดไม่ให้มีการนำกล้องยาฝิ่นเข้าประเทศอีกด้วย ในประเด็นนี้อาจจะเป็น

            นโยบายที่รัฐบาลต้องการลดจำนวนคนสูบฝิ่นลง โดยยังกำหนดโทษสูงสุดปรับไม่เกิน 1,000 บาท จำคุกไม่เกิน 6 เดือน

            ยกเว้นนำเข้าหรือส่งออกฝิ่นออกนอกประเทศปรับตามราคาฝิ่น 3 เท่าและจำคุกไม่เกิน 2 ปี


                   การออกพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พุทธศักราช 2465 เป็นผลอีกประการหนึ่งที่แยกมาออกจากการที่ได้

            ตกลงกันในสัญญา ณ กรุงเฮกว่าด้วยเรื่องฝิ่น และมีการรับรองไว้ในสัญญาสันติภาพเมืองแวร์ซายไว้ จึงริเริ่มดำเนินการ

            ออกมาตรการปราบปรามยาเสพติดต่างๆ ให้หมดไป โดยกฎหมายฉบับนี้ข้อบังคับมีผลต่อสารเสพติดดังนี้ ฝิ่น ใบโคคา
            และยาอื่นๆ ที่ใช้โดยไม่เหมาะสมและมีบทลงโทษปรับและจำคุกสำหรับผู้กระทำความผิดใช้หรือจำหน่ายยาเสพติด

                   163
            ดังกล่าว

                   ฝิ่นนั้นเสพติดและแพร่กระจายออกไปได้อย่างโดยง่ายทำให้ต้องมีมาตรการควบคุมที่เข้มงวด และมีหลาย

            ประเทศที่มีการแพร่กระจายของฝิ่นอยู่จึงต้องมีการคอยเฝ้าระวังไว้ หลายประเทศจึงจัดการประชุมฝิ่นขึ้นในเดือน
            พฤศจิกายน พ.ศ.2468 จนเสร็จสิ้นในวันที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2468  (นับปีแบบเก่า) ที่นครเจนีวา โดยมีการบันทึกไว้

            ทั้งในด้านสัญญา มาตรการรับมือฝิ่นและมาตรการสุดท้าย โดยมีการลงนามโดยตัวแทนจากทุกประเทศยกเว้นจีนที่ทำ

            การปฏิเสธ ณ เวลานี้เอกสารเหล่านี้ได้รับความเห็นชอบจากประเทศสหราชอาณาจักร ประเทศอินเดีย ประเทศฝรั่งเศส
            ประเทศเนเธอร์แลนด์ ประเทศญี่ปุ่น ประเทศโปรตุเกส กล่าวคือทุกประเทศยอมรับสนธิสัญญาและมาตรการ โดยผู้ลง

            นามทั้งหมดยกเว้นประเทศสยาม และมีการจัดประชุมเรื่องฝิ่นอีกครั้งในวันที่ 17 กุมภาพันธุ์ พ.ศ. 2470 โดยคณะ

            ปรึกษาด้านการจัดการฝิ่น และมีการกล่าวออกมาโดยกำชับไว้ว่าทุกประเทศที่จะเข้าร่วม ระเบียบการจะต้องได้รับการ
            อนุมัติโดยผู้ลงนามทั้งหมดก่อนสิ้นปี 164


                   พระองค์เจ้าจรูญศักดิ์กฤษดากรได้มีคำสั่งให้ทำการอนุมัติโดยทันที เพื่อชี้แจงถึงจุดยืนของสยามต่อนานา

            ประเทศผู้เข้าร่วม ในท้ายที่สุดสยามจึงเข้าร่วมตามสนธิสัญญาเพื่อทำการปราบปรามฝิ่นครั้งใหญ่ โดยได้ทำการสั่ง

            ดำเนินการและกำหนดใช้มาตรการ และประกาศหนังสือสัญญาออกมา


                   มาตรการเกี่ยวกับฝิ่นประกอบไปด้วย 8 ข้อ ตามหมายเหตุทั่วไป ซึ่งมีเพียงแค่ข้อเดียวเท่านั้นที่จำเป็นจะต้องมี
            การอภิปรายเพิ่มเติมนั้นคือข้อที่สอง ซึ่งมีข้อมูลอยู่ตามรายละเอียด ดังนี้






                   163  “พระราชบัญญัติยาเสพย์ติดให้โทษ พระพุทธศักราช 2465,” ราชกิจจานุเบกษา 39, 1 (17 ธันวาคม 2465): 428.
                   164 สจช.,  สบ. 2 .42/19. รายงานการประชุมว่าด้วยเรื่อฝิ่นที่เจนีวามาเรียนพระราชปฏิบัติถึงการที่จะพระราชทานสัตยาบันแก่

            สัญญาซึ่งผู้แทนรัฐบาลได้ไปลงนามไว้ในคราวประชุม.
                                                            70
   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76