Page 66 - b29256_Fulltext
P. 66
2) การแจกยาตำราหลวงแก้ไข้ ยาที่จะแจกให้เป็นทานแกราษฎรที่ป่วยเป็นไข้จับสั่นจะแยกได้เป็น 3 ประเภท
ดังนี้ ประเภทที่ 1 มาจากเงินเรี่ยไรโดยให้ผู้ตรวจการสุขาภิบาลประจำอำเภอร่วมมือกับเจ้าพนักงานฝ่ายปกครองท้องที่
บอกบุญเรี่ยไรเงินจากราษฎรเป็นตำบลๆ ซื้อยาตำราหลวงแก้ไข้ จากโอสถสภาเท่าจำนวนเงินที่เรี่ยไรได้ มอบให้ไว้แก่
พระภิกษุเจ้าอาวาสต่างๆ ในตำบลนั้น หรือบุคคลใดบุคคลหนึ่ง ตามที่นายอำเภอจะเห็นสมควร ประเภทที่ 2 โดยเบิกยา
จากกรมสาธารณสุขมาแจกรักษาในขณะที่เกิดไข้ชุมชุมในท้องที่ ผู้ตรวจการสุขาภิบาลต้องสอดส่องถึงความป่วยไข้ของ
ราษฎรในท้องที่ของตน เมื่อที่ใดเกิดชุกชุม ก็ให้ตรวจสอบถึงจำนวนผู้ป่วย และการหายของโรคที่ระบาดอยู่ แล้วรายงาน
อำเภอเพื่อจะได้เบิกยามาแจกรักษาให้แก่ราษฎรที่กำลังป่วย ประเภทที่ 3 ในขณะที่ผู้ตรวจการสุขาภิบาลออกตรวจการ
ตามท้องที่เมื่อเห็นราษฎรอนาถาป่วยไข้ให้ทำการแจกตำรายาหลงแก้ไข้ ที่มีประจำอยู่ในหีบยาเดินทาง รักษาให้เป็น
ตามที่เห็นสมควร โดยก่อนตรวจท้องที่ของตนให้เตรียมให้ยาต่างๆ ให้พร้อม
149
3) การตั้งสาขาจำหน่ายยาตามท้องที่ เพื่อช่วยบรรเทาทุกข์แก่ราษฎรตามท้องที่ ให้มีโอกาสได้ซื้อยาตำราหลวง
แก้ไข้รักษาตนให้ทันความต้องการ ให้ผู้ตรวจการสุขาภิบาลร่วมมือกับพนักงานฝ่ายปกครองท้องที่ให้จัดตั้งสาขา
จำหน่ายยาตำราหลวงแก้ไข้ขึ้นให้มีอย่างทั่วถึง ถ้าขึ้นได้ทุกหมู่บ้านที่เป็นโรคนี้ได้ ก็เป็นประโยชน์ในการควบคุมมากขึ้น
โดยให้ดำเนินการดังนี้ (1) เพื่อสะดวกแก่สาขาที่จะสั่งซื้อ ให้โอสถสภาสุขาภิบาลเมืองนครราชสีมาจัดยาตำราหลวงแก้
ไข้สำรองไว้จำหน่ายแก่สาขาตามความต้องการเสมอ (2) ให้โอสถสภาสุขาภิบาลจะคิดราคายาตำราหลวงแก้ไข้แก่สาขา
เป็นราคาขายส่ง (3) ให้สาขาทุกแห่งทำสัญญาไว้ต่ออำเภอเป็นลายลักษณ์อักษรว่าจะไม่ขายยาตำราหลวงแก้ไข้ เกินไป
กว่าราคาที่กำหนดไว้ (4) การตั้งสาขาจำหน่ายยาตำราหลวงแก้ไข้ขึ้นตามท้องที่ต่างๆ ทั่วไปทั้งจังหวัดเช่นจำเป็นต้องใช้
ทุนมาก โอสถสภาสุขาภิบาลไม่มีทุนพอจะจำหน่ายเป็นเงินเชื่อให้แก่สาขาต่างๆ ได้จึงจำเป็นต้องจำหน่ายด้วยเงินสด (5)
เพื่อเป็นหลักฐานให้อำเภอซื้อเข้าไปยังโอสถสภาด้วยเงินสด หากเป็นจำนวนเล็กน้อยก็ให้โอสถสภาจัดส่งไปไว้ที่จังหวัด
เมื่อกรมการอำเภอคนใดไปราชการที่จังหวัด ก็มอบไปแก่ผู้นั้น แต่ถ้าเป็นจำนวนยามากก็ให้สาขาผู้จำหน่ายนำหนังสือ
จากกรมการอำเภอไปขอซื้อ และรับยาที่โอสถสภาสุขาภิบาล
150
ตามที่ได้กล่าวไปแล้วจะเห็นได้ว่าหลังจากที่มีการระบาดของไข้จับสั่นอย่างหนักในประเทศ ทำให้ภาครัฐเกิด
ความสนใจในการศึกษาค้นคว้าในเรื่องของไข้จับสั่นและยุงก้นปล่องที่เป็นตัวพาหะนำโรค ส่งผลให้ยุงที่แต่เดิมอยู่ใน
ฐานะสร้างความรำคาญ กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวมีความอันตราย สามารถเป็นพาหะนำโรคที่คร่าชีวิตคนได้เป็น
จำนวนมาก ทำให้กรมสาธารณสุข ได้หันมารณรงค์ให้ความประชาชนโดยทั่วไปรับรู้ถึงความน่ากลัวของยุง รวมถึง
ปลูกฝังจนกลายเป็นความเข้าใจร่วมกันของทุกคนในสังคมว่ามีหน้าที่ต้องมาร่วมมือกันกำจัดและทำลายยุงอย่างจริงจัง
เพื่อไม่ให้เกิดการระบาดของไข้จับสั่นได้
149 เรื่องเดียวกัน. หน้า 1208-1209.
150 เรื่องเดียวกัน. หน้า 1209-1211.
65
