Page 150 - 22665_Fulltext
P. 150
133
บทสรุป
ความขัดแย้งในชุมชนทั้งสองแห่งไม่ได้เป็นความขัดแย้งยืดเยื้อด้านชาติพันธุ์ที่จะมีโอกาส
ลุกลามขยายตัวกลายเป็นความรุนแรงได้มากขึ้น แต่เป็นความขัดแย้งเรื่องผลประโยชน์ เรื่องของ
อารมณ์ความรู้สึก การวิเคราะห์ความขัดแย้งทั้งสองกรณีนั้น ผู้น าชุมชนจะมีการวิเคราะห์ก่อนเข้าไป
จัดการกับปัญหา จะพิจารณาดูก่อนว่าเป็นความขัดแย้งเรื่องใด แบบใด สาเหตุเกิดจากอะไร
แม้กระทั่งลงไปศึกษาอย่างจริงจังในทะเล ในป่า และยังมีการวิเคราะห์ว่าจ าเป็นต้องใช้คนกลางท่าน
อื่นมาร่วมด้วยไหม เช่น ผู้น าจิตวิญญาณ แต่ไม่ได้วิเคราะห์ตามแบบของตะวันตก เช่น การพิจารณา
ประวัติศาสตร์ ประเมินทางเลือก จุดยืน จุดสนใจ หรือใช้เครื่องมือที่หลากหลายมากกว่าสิบเครื่องมือ
ในการวิเคราะห์ความขัดแย้ง ซึ่งผู้วิจัยก็เห็นว่าไม่จ าเป็นต้องท าตามกรอบของตะวันตก แต่อาจใช้เป็น
แนวทางได้บ้าง การวิเคราะห์ความขัดแย้งจึงเป็นการจัดการในบริบทท้องถิ่น
ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในชุมชน ชุมชนมีกลไกแก้ไขความขัดแย้งกันเอง โดยใช้กลไก
ภาครัฐและเอกชนเข้าไปจัดการ ภาครัฐในที่นี้รวมถึงภาครัฐในพื้นที่ ความขัดแย้งที่ชัดเจนทั้งสองพื้นที่
คือด้านทรัพยากรธรรมชาติสิ่งแวดล้อมอันกระทบต่อสาธารณะ ในด้านการใช้ทรัพยากรในป่าและ
ในทางทะเล ความขัดแย้งเรื่องผลประโยชน์ระหว่างกลุ่ม และยังมีความขัดแย้งในระดับปัจเจกบุคคล
เช่น การทะเลาะวิวาท การท าอนาจาร
การจัดการความขัดแย้งทั้งสองพื้นที่หลายกรณี มีการใช้ความเป็นวิถีชุมชน วัฒนธรรม
เข้ามาจัดการ ความเป็นคนใต้เหมือนกัน มุสลิมเหมือนกัน คนอีสานเหมือนกัน ใช้ความเป็นเครือญาติ
ความอาวุโส ใช้ความรัก เน้นวิถีความเท่าเทียมกัน ความเป็นพวกพ้องท าให้หลายกรณีจัดการลุล่วง
ปัจจัยแห่งความส าเร็จ ประการหนึ่งคือ ผู้น า เช่น ผู้น าท้องถิ่น แก้ปัญหาให้ทุกฝ่ายโดยคิดว่าเป็น
ญาติพี่น้อง การท างาน การแก้ปัญหาเมื่อคิดว่าท าให้กับญาติ พี่น้อง ปัญหาใหญ่ก็จะเล็กลง ปัญหา
เล็กก็จะจบ และความคิดในการพัฒนา ท างานเพื่อถวายแด่สมเด็จเจ้าฟ้าจุฬาภรณ์ อย่างไรก็ตาม มี
หลายกรณีที่เรื่องไม่สามารถจบลงได้ น าไปสู่การฟ้องร้องในกระบวนการยุติธรรมต่อไ
