Page 9 - kpi20764

8

เกิดขึ้น ผู้ที่ทราบเหตุแห่งความผิดนั้นก็จะไม่กล้าที่จะรายงาน เพราะกลัวว่า
จะถูกแก้แค้นหรือทำาให้เป็นเหยื่อจากการให้ข้อมูลเบาะแส ส่งผลให้เกิด

วัฒนธรรมความเงียบ (silence culture) ซึ่งจะทำาให้การทุจริตไม่ได้รับ
การเปิดเผย

องค์กรความโปร่งใสสากล (TI November 2009) สำารวจ

การคุ้มครองผู้แจ้งข้อมูลทุจริตของประเทศในยุโรปกลางและยุโรป
ตะวันออกรวม 10 ประเทศ และพบว่าผู้แจ้งข้อมูลทุจริตไม่ได้รับ

การคุ้มครองอย่างเพียงพอ เนื่องจาก 1) บทบัญญัติเกี่ยวกับคุ้มครอง
ผู้แจ้งทุจริตปรากฏในกฎหมายต่างๆ อย่างกระจัดกระจาย ทำาให้การคุ้มครอง
ไม่ครอบคลุมและรัดกุม และ 2) ไม่มีการบังคับใช้อย่างมีประสิทธิภาพ

ทำาให้มีการแก้แค้นเกิดขึ้น

ประเทศไทยมีแนวคิดการให้ข้อมูลแก่รัฐไม่เป็นระบบ กล่าวคือ

มีการกล่าวถึงการให้สิทธิบุคคลใดๆ ที่จะให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ต่อ
หน่วยงานรัฐได้ แต่หลักเกณฑ์อื่นๆ โดยเฉพาะมาตรการให้ความคุ้มครอง
ผู้ให้ข้อมูลยังไม่มีปรากฏชัดเจน แต่พบว่ามีรูปแบบการให้ข้อมูลแก่รัฐ

ส่วนใหญ่ในลักษณะที่หน่วยงานใช้อำานาจรัฐเรียกให้บุคคลใดๆ มาให้
ถ้อยคำา ข้อมูล เอกสาร และหลักฐานต่างๆ ซึ่งปรากฏในกฎหมายหลายฉบับ

เช่น พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยคณะกรรมการการเลือกตั้ง
พุทธศักราช 2541 พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการตรวจเงิน
แผ่นดิน พุทธศักราช 2542 พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วย

การป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ พุทธศักราช 2542
พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยผู้ตรวจการแผ่นดินของรัฐสภา

พุทธศักราช 2542 พระราชบัญญัติคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ
พุทธศักราช 2542 ข้อบังคับการประชุมรัฐสภา พุทธศักราช 2544 และ
ข้อบังคับการประชุมวุฒิสภา พุทธศักราช 2544 เป็นต้น ซึ่งส่วนใหญ่

inside_WhistleBlower_c1(cs5).indd 8 13/2/2562 16:41:37