Page 209 - kpi20440
P. 209
การประชุมวิชาการสถาบันพระปกเกล้า 209
ครั้งที่ 20 ประจำาปี 2561
ประชาธิปไตยไทย: ก้าวย่างเพื่อการพัฒนา
ปี 2558 บรรจุให้ความเหลื่อมล�้าเป็น 1 ใน 17 เป้าหมายของโลกเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน ที่ทั่วโลกจะต้องลด
ความเหลื่อมล�้าในประเทศ และลดความเหลื่อมล�้าระหว่างประเทศ ซึ่งนายกรัฐมนตรีเป็นตัวแทนประเทศไทย
เข้าร่วมการประชุมนี้ และร่วมลงนามข้อตกลงกับเกือบ 200 ประเทศ ที่มีความเห็นตรงกันว่าต้องแก้ปัญหาเหล่านี้
ปัญหาความเหลื่อมล�้าเป็นประสบการณ์ของประเทศและเป็นเป้าหมายระดับโลก โยงใยกับบทบาทของ
ทุกฝ่าย ไม่ใช่เรื่องเฉพาะของรัฐบาล แม้ว่ารัฐบาลจะเป็นผู้แก้ไขในความหมายของนโยบาย หากแต่การแก้ปัญหา
เพียงล�าพังด้วยอ�านาจสั่งการมีความเสี่ยงสูงที่จะซ�้าเติมปัญหาความเหลื่อมล�้าให้รุนแรงมากขึ้นอีก ดังนั้น
ความเข้าใจอย่างเป็นระบบและแข็งแรงต่อเรื่องความเหลื่อมล�้า จึงจ�าเป็นต้องอาศัยการสร้างกระบวนการท�า
นโยบายที่มีส่วนร่วมให้มากขึ้น
SDGs กับควำมชอบธรรม : กำรร่วมงำนกับผู้ได้รับผลกระทบกับกำรเรียนรู้
หลำยระดับ
• การเรียนรู้กับจุดเปลี่ยน : ข้ามระดับ ข้ามภาคส่วน และข้ามสาขาวิชา
• การสร้างความรู้กับการเรียนรู้ทางนโยบาย
• ช่องว่างระหว่างผู้รู้กับผู้ตัดสินนโยบาย
• ผู้รู้ทางการ ราชการ และสถาบัน แต่มิได้รวมถึงภาคประชาสังคม-อพช. นักกิจกรรม ชุมชน
ผู้ได้รับผลกระทบ
• พรมแดนระหว่างผู้รู้และผู้วางนโยบาย : การแก้ปัญหาเพื่อเป็นรากฐานสู่อนาคตที่ยั่งยืน
สถำนภำพควำมรู้ควำมเข้ำใจในปัจจุบันมีจุดอ่อน
1. state-centric approach ภูมิรัฐศาสตร์ แม้ว่าหลายกรณีเสนอจากกรอบการศึกษาเพื่อสร้าง
พลเมือง แต่อ่อนแอในการท�าความเข้าใจต่อปฏิสัมพันธ์รัฐกับสังคม, กับธุรกิจ และด้านบวกของ
ความเป็นปึกแผ่นทางสังคม
2. ความยึดมั่นแต่ในกรอบคิดความชอบธรรมตามกฎหมาย (legal legitimacy) ขาดความสนใจ
ต่อฐานทางสังคมของความชอบธรรม
3. ขาดความสนใจใส่ใจต่อความคิดริเริ่มในระดับพื้นที่และยุทธศาสตร์
4. ขาดความเชื่อมั่นขาดความชื่นชมยินดีต่อบทบาทของตัวละครทางสังคม (Social Actors) ใหม่ๆ
เช่น คนหนุ่มสาว สตรี คนพิการ และกลุ่มพหุวัฒนธรรม
