Page 551 - kpi17073
P. 551

550     การประชุมวิชาการ
                   สถาบันพระปกเกล้า ครั้งที่ 16


                  การขยายฐานรายได้ท้องถิ่น และลดความเหลื่อมล้ำ



                   า รการระ ะปานกลา

                       ภาษีที่จัดเก็บในประเทศไทยส่วนใหญ่เก็บจากการบริโภค ส่วนน้อยเก็บจากฐานรายได้
                                                                                                          2
                  ภาษีที่จัดเก็บบนฐานรายได้และความมั่งคั่ง น้อยมากหรืออาจจะกล่าวสรุปได้ว่าแทบไม่มี

                  ในโอกาสนี้ขออภิปรายแนวทางขยายภาษีที่จัดบนฐานความมั่งคั่ง (wealth based tax) เพื่อเป็น
                  ทางเลือกใหม่


                       ตัวอย่างของ ภาษีบนฐานความมั่งคั่ง (wealth-based taxation) ได้แก่


                         ๏ ภาษีทรัพย์สิน (property tax) หมายถึง ภาษีที่คำนวณตามมูลค่าของบ้าน/ที่ดิน/
                                                                       3
                           อาคารพาณิชย์/โรงงานและสถานประกอบการ  เป็นภาษีที่จัดเก็บเป็นประจำทุกปีและ
                           เป็นฐานรายได้ของรัฐบาลท้องถิ่นทั่วไป ภาษีนี้สอดคล้องกับหลักเศรษฐศาสตร์ภายใต้
                           ชื่อหลักผลประโยชน์ (benefit principle) และหลักความสามารถการเสียภาษี (ability
                           to pay principle)


                         ๏ ภาษีกองมรดกและของขวัญ (estate and gift tax) เป็นภาษีที่จัดเก็บจากกองมรดก

                           ซึ่งผู้เสียชีวิตต้องการมอบให้ทายาท บางท่านเรียกว่า “ภาษีการตาย” (death tax)
                           มีการจัดเก็บอีกลักษณะหนึ่งคือ ภาษีมรดก (inheritance tax) ผู้รับมรดกมีหน้าที่

                           เสียภาษีและด้วยเหตุผล “การรับมรดก” ประเทศสหรัฐเป็นตัวอย่างที่จัดเก็บแบบแรก
                           ส่วนประเทศญี่ปุ่นเป็นตัวอย่างการจัดเก็บแบบที่สอง


                         ๏ ภาษีการโอนที่ดิน (land transfer tax) หมายถึง ภาษีหรือค่าธรรมเนียมที่เรียก
                           จัดเก็บจากการซื้อขายที่ดิน โดยอิงมูลค่าราคาตลาดหรือราคาประเมินของทรัพย์สิน
                           ภาษีนี้อาจจะไม่ใช่ตัวอย่างที่ดินของการเก็บภาษีบนความมั่งคั่ง แต่มีการจัดเก็บอย่าง

                           แพร่หลายและสร้างรายได้แก่รัฐบาลและองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมากพอสมควร        4


                         ๏ ภาษีการเพิ่มทุน (capital gain tax) หมายถึง ภาษีที่เก็บจากส่วนต่างของมูลค่า
                           ทรัพย์สิน (อสังหาริมทรัพย์และตราสารการเงิน)








                     2   ดูผลงานของ ดร.ปัณณ์ อนันตภิบุตร นักวิชาการประจำสำนักงานเศรษฐกิจการคลัง

                        หมายเหตุ ภาษีโรงเรือนและที่ดิน ที่ปัจจุบันจัดเก็บโดยกรุงเทพมหานคร เทศบาล และองค์การบริหารส่วน
                    ตำบล ไม่ได้อิงมูลค่าทรัพย์สิน แต่ประเมินจาก “รายได้ค่าเช่า” (rental income) ดังนั้น การครอบครองทรัพย์สิน
                     3
        การประชุมกลุ่มย่อยที่ 6   แต่ไม่สร้างรายได้ จึงได้รับการยกเว้นและไม่น่าจะเรียกว่าเป็นภาษีทรัพย์สิน ไม่สอดคล้องกับคำศัพท์ “ภาษีทรัพย์สิน”

                  ในความหมายสากล

                     4
                        ในปี พ.ศ. 2556 มูลค่าภาษีและค่าธรรมเนียมซื้อขายที่ดินเท่ากับ 9.2 ล้านบาท ดูบทความของดิเรก
                  ปัทมสิริวัฒน์ และ พิชิตชัย กิ่งพวง (2557)
   546   547   548   549   550   551   552   553   554   555   556