Page 143 - kpi12821
P. 143

ณรงค์เดช  สรุโฆษิต




                    KPD กับเป้าหมายแห่งการรวมชาติเยอรมนี แต่อย่างใด โดยศาลให้เหตุผลว่า วิธีการที่

                    จะใช้เพื่อให้บรรลุเป้าหมายดังกล่าวต้องเป็นวิธีการที่สมเหตุสมผล โดยหน่วยงานของรัฐ
                    ที่เกี่ยวข้องต้องพิจารณาเลือกใช้วิธีการต่างๆ ที่เป็นไปได้อย่างเหมาะสมเพื่อนำไปสู่การ
                    รวมชาติเยอรมัน การดำรงอยู่ต่อไปของพรรค KPD มิใช่เงื่อนไขที่จำเป็นต่อการรวมชาติ
                    และที่สำคัญกว่านั้น แม้ว่าการรวมชาติจะเป็นเป้าหมายของรัฐธรรมนูญ หากแต่มิได้
                    สลักสำคัญยิ่งไปกว่าการคุ้มครองหลักการพื้นฐานของระบอบเสรีประชาธิปไตย 210


                          6.3 มาตรการยุบพรรคการเมืองมิได้ละเมิดสิทธิเสรีภาพ
                             ขั้นพื้นฐาน


                               พรรค KPD ชี้ประเด็นความไม่ชอบด้วยรัฐธรรมนูญของมาตรการยุบ
                    พรรคการเมือง โดยอ้างว่าละเมิดสาระสำคัญแห่งสิทธิขั้นพื้นฐาน ได้แก่ เสรีภาพในการ

                    รวมกลุ่ม (Freedom of Association) และเสรีภาพในการแสดงออก (Freedom of
                               211
                    Expression)  อันเป็นหลักการพื้นฐานตามรัฐธรรมนูญที่สูงกว่าบทบัญญัติมาตรา 21
                    (2) แต่ศาลรัฐธรรมนูญแห่งสหพันธ์กลับมิได้เห็นพ้องด้วยเช่นนั้น เพราะศาลเห็นว่า

                    บทบัญญัติรัฐธรรมนูญมาตรา 21 (2) มิได้ขัดหรือแย้งกับหลักการพื้นฐานของเสรีภาพ
                    ทั้งสองประการดังกล่าว อีกทั้งยังมีสถานะและคุณค่าทางรัฐธรรมนูญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่า  111
                    กัน  และที่สำคัญ หลักการพื้นฐานของรัฐธรรมนูญประชาธิปไตยนั้นจะดำรงอยู่ได้ก็แต่
                       212
                    โดยการจำกัดเสรีภาพของบรรดาผู้ที่จะทำลายมัน ความข้อนี้ปรากฏชัดในรัฐธรรมนูญ
                    มาตรา 9 (2) วรรคสองซึ่งห้ามการรวมกลุ่มที่ขัดต่อรัฐธรรมนูญและมาตรา 18 ซึ่งให้

                    อำนาจศาลรัฐธรรมนูญในการลิดรอนเสรีภาพขั้นพื้นฐานซึ่งรวมถึงเสรีภาพในการ

                       210   BVerfGE 5, 85 (125 - 132) อ้างถึงใน Paul Franz, เรื่องเดิม, น. 61; Dan Gordon, เรื่องเดิม,
                    น. 375 ในเชิงอรรถที่ 195; Walter F. Murphy and Joseph Tanenhaus, เรื่องเดิม, น. 626; และ Walter F.
                    Murphy, เรื่องเดิม, น. 181.

                       211   GG, § 9, § 5; BVerfGE 5, 85 (125 – 137) อ้างถึงใน Paul Franz, เรื่องเดิม, น. 59; หมวด 1 ว่าด้วย
                    สิทธิขั้นพื้นฐานตามรัฐธรรมนูญเยอรมันเริ่มตั้งแต่มาตรา 1 ถึงมาตรา 19 ส่วนมาตรา 21 ที่รับรองสถานะ
                    พรรคการเมืองอยู่ในหมวด 2 ว่าด้วยสหพันธรัฐและมลรัฐ; นอกจากนี้ หลังจากที่ศาลรัฐธรรมนูญสั่งยุบพรรค KPD
                    ไปแล้ว ก็ได้มีการเสนอคำร้องไปยังคณะกรรมาธิการสิทธิมนุษยชนแห่งยุโรป (European Commission on
                    Human Rights) ว่า ได้มีการละเมิดสิทธิเสรีภาพที่อนุสัญญาสิทธิมนุษยชนแห่งยุโรป (ECHR) รับรองไว้หลาย
                    ประการ แต่คณะกรรมาธิการมีมติไม่รับคำร้องไว้พิจารณาด้วยเหตุว่า พฤติกรรมของพรรค KPD นั้นเข้าข่าย
                    เป็นการใช้สิทธิเสรีภาพในทางที่ผิด จึงไม่ได้รับความคุ้มครอง ทั้งนี้ ตามหลักการในมาตรา 17 (Abuse Clause)
                    ของ ECHR; โปรดดู Application 250/57 v. FRG, YB 1, 222, อ้างถึงใน Eva Brems, “Freedom of
                    Political Association and the Question of Party Closures,” ใน Wojciech Sadurski (ed.), Political
                                        st
                    Rights under Stress in 21  Century Europe, (Oxford: Oxford University Press, 2006), น. 135.
                       212   BVerfGE 5, 85 (137) อ้างถึงใน Paul Franz, เรื่องเดิม, น. 62;
   138   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148