Page 42 - kpiebook65072

41

2.1.1 พันธกรณีด้านสิทธิมนุษยชนในเชิงรูปแบบ

พันธกรณีด้านสิทธิมนุษยชนในเชิงรูปแบบ แบ่งออกเป็น 3 รูปแบบ

15
หรือที่เรียกว่ารูปแบบไตรภาคี (Tripartite typology) อันประกอบด้วย
1) พันธกรณีในการเคารพสิทธิมนุษยชน 2) พันธกรณีในการคุ้มครอง
สิทธิมนุษยชน และ 3) พันธกรณีในการเติมเต็มการอุปโภคสิทธิมนุษยชน

โดยรัฐจะต้องปฏิบัติตามพันธกรณีทั้ง 3 รูปแบบนี้อย่างไม่เลือกปฏิบัติด้วยเหตุ
แห่งเชื้อชาติ เพศ ภาษา ศาสนา ความคิดเห็นทางการเมือง สัญชาติ สังคม

16
หรือเหตุอื่น ๆ ทั้งนี้ ที่มาของการแบ่งรูปแบบพันธกรณีด้านสิทธิมนุษยชน
ในลักษณะนี้ เป็นผลมาจากการที่เนื้อหาในตราสารระหว่างประเทศด้าน
สิทธิมนุษยชนมีลักษณะกึ่งรัฐธรรมนูญ (Quasi-constitutional) และ
17
มีเนื้อหาที่กว้างและซับซ้อน ดังนั้น เพื่อให้การบังคับใช้เป็นไปในรูปแบบเดียวกัน
ผู้ร่างอนุสัญญาด้านสิทธิมนุษยชนจึงเห็นว่าไม่ควรใช้แนวทางทั่วไปที่รัฐภาคี

สามารถตัดสินใจออกแบบพันธกรณีของตนได้เองตามหลัก laissez-faire
ดังที่กระทำาในความตกลงระหว่างประเทศอื่น ๆ มาปรับใช้ในบริบทด้าน
สิทธิมนุษยชน และส่งผลให้ประเทศไทยมีพันธกรณีภายใต้ตราสารระหว่าง
18
ประเทศด้านสิทธิมนุษยชนทั้ง 3 ฉบับข้างต้นในรูปแบบดังนี้

15 Lisa Ott, Enforced Disappearance in International Law (Intersentia, 2011),
p. 41.
16 Walter Kalin and Jorg Kunzli, The Law of International Human Rights
Protection, (Oxford University Press 2 ed., 2019), p. 97.
nd
17 Alec Stone Sweet, “On the Constitutionalisation of the Convention:
The European Court of Human Rights as a Constitutional Court,” in Revue
th
trimestrielle des droits de l’homme (50 Anniversary of the European Court
of Human Rights, 2009).
18 Frederic Megret, “Nature of Obligation,” in International Human Rights
Law, eds. Daniel Moeckli, Sangeeta Shah and Sandesh Sivakumaran (Oxford
University Press, 2018), p. 97.

inside_ .indd 41 14/9/2565 11:15:01