Page 102 - kpiebook65072

101

ไม่มีผลกระทบต่อมาตรฐานความรับผิดชอบที่สูงกว่าภายใต้กฎหมายระหว่าง
ประเทศที่เกี่ยวข้อง ซึ่งผู้ร่างฯ ต้องการให้หมายความรวมถึงธรรมนูญกรุงโรม
191
ทั้งนี้ เนื่องจากธรรมนูญกรุงโรมนั้น ได้กำาหนดให้การกระทำาให้บุคคลสูญหาย
192
เป็นการกระทำาหนึ่งที่อาจเข้าข่ายเป็นอาชญากรรมต่อมนุษยชาติ และ
ได้กำาหนดมาตรฐานในการพิจารณาความรับผิดทางอาญาของผู้บังคับบัญชา

ไว้สูงกว่าอนุสัญญา CED กล่าวคือ ธรรมนูญกรุงโรมกำาหนดมาตรฐานความรับรู้
ของผู้บังคับบัญชาไว้เพียงว่า ผู้บังคับบัญชา “ควรได้รู้” มาจากคำาในภาษาอังกฤษว่า

“should have known” ถึงการกระทำาของผู้ใต้บังคับบัญชาก็เพียงพอแล้ว
193
ที่ผู้บังคับบัญชาจะมีความรับผิดทางอาญาเฉพาะของตนได้ ซึ่งถือเป็นการกำาหนด
หน้าที่ความรับผิดชอบของผู้บังคับบัญชาที่จะต้องรับรู้การกระทำาของ

ผู้ใต้บังคับบัญชาไว้สูงมาก ในขณะที่อนุสัญญา CED กำาหนดมาตรฐานความรับรู้
ของผู้บังคับบัญชาว่า ผู้บังคับบัญชาจะต้องรับรู้ถึงขนาดว่ามีเจตนาละเลย

มาจากคำาในภาษาอังกฤษว่า “consciously disregard” ซึ่งข้อมูลเกี่ยวกับ
การบังคับให้หายสาบสูญที่กระทำาโดยผู้ใต้บังคับบัญชา ดังนั้น เพื่อมิให้เกิด
ความสับสนในการเลือกนำามาตรฐานมาใช้ อนุสัญญา CED จึงได้กำากับไว้ชัดเจนว่า

มาตรฐานภายใต้อนุสัญญา CED จะไม่กระทบต่อมาตรฐานความรับผิดชอบที่สูงกว่า
ซึ่งใช้บังคับต่อผู้บังคับบัญชาทางทหารหรือบุคคลซึ่งปฏิบัติหน้าที่เสมือน

เป็นผู้บังคับบัญชาทางทหาร “ภายใต้กฎหมายระหว่างประเทศที่เกี่ยวข้อง”
ซึ่งหมายความรวมถึงธรรมนูญกรุงโรมนั่นเอง

191 United Nations Commission on Human Rights (CHR), Report of the
Intersessional Open-ended Working Group to elaborate a draft legally
binding normative instrument for the protection of all persons from
enforced disappearance, UN Doc. E/CN.4/2005/66, para. 43
192 Supra Note 91, Rome Statute, Art. 7(1)(i).
193 Supra Note 91, Rome Statute, Art. 28.

inside_ .indd 101 14/9/2565 11:15:03