Page 139 - kpiebook65071
P. 139
138 บทบัญญัติทางกฎหมายว่าด้วยสิทธิที่จะถูกลืม (Right to be Forgotten)
และแนวทางแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ในส่วนของสิทธิที่จะถูกลืมนั้น มาตรา 3 วรรคหน้าของ TW PDPA
2015 ได้กำาหนดให้เจ้าของข้อมูลส่วนบุคคลสามารถใช้สิทธิในการร้องขอ
ให้ลบข้อมูลส่วนบุคคล (Right to Erase) ในขณะที่มาตรา 11 กำาหนด
ให้หน้าที่หน่วยงานของรัฐและองค์กรนอกภาครัฐมีหน้าที่ “ลบ (Erase)”
ข้อมูลส่วนบุคคลที่ถูกเก็บรวบรวมที่ไม่มีความจำาเป็นต้องถูกเก็บตามวัตถุประสงค์
การประมวลผลอีกต่อไป หรือเมื่อเวลาในการเก็บรวบรวมนั้นได้หมดลง 213
หรือถูกเก็บรวบรวมหรือประมวลผลโดยฝ่าฝืนต่อ TW PDPA 2015 214
ทั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็นกรณีที่ได้รับคำาร้องจากเจ้าของข้อมูลส่วนบุคคลหรือเป็น
กรณีที่หน่วยงานของรัฐและหน่วยที่ไม่ใช่องค์กรภาครัฐดำาเนินการด้วยตนเอง
การลบข้อมูลประวัติอาชญากรรมเพื่อวัตถุประสงค์ด้วยการฟื้นฟู
ทางสังคมนั้น ไม่ได้ถูกบัญญัติเป็นสิทธิประเภทหนึ่งภายใต้ TW PDPA 2015
อย่างไรก็ตาม การใช้สิทธิในการลบข้อมูลประวัติอาชญากรรมในไต้หวันนั้น
ถูกกล่าวถึงในกฎหมายว่าด้วยการกระทำาความผิดของผู้เยาว์ (Juvenile
Delinquency Act) ในส่วนของ “Record Removal” ซึ่งกำาหนดให้มี
การลบประวัติอาชญากรรมของผู้เยาว์ออกหลังจากที่ถูกลงโทษเรียบร้อยแล้ว 215
นอกจากนี้ กฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองเด็กและสวัสดิการสิทธิของผู้เยาว์
(Protection of Children and Youths Welfare and Rights Act) กำาหนด
ห้ามมิให้วัตถุเพื่อส่งเสริมการขาย (Promotional Material) การตีพิมพ์
การกระจายเสียง โทรทัศน์ อินเทอร์เน็ต หรือสื่ออื่นรายงานถึงหรือเก็บข้อมูล
เกี่ยวกับชื่อหรือข้อมูลอื่นใดที่จะทำาให้สามารถระบุถึงตัวตนของเด็กและ
เยาวชนในกรณีเช่น การใช้ยาเสพติดหรือการถูกดำาเนินคดีทางอาญา
216
213 Ibid, Article 11 para 3.
214 Ibid, Article 11 para 4.
215 Juvenile Delinquency Act, Article 83-1.
216 Protection of Children and Youths Welfare and Rights Act 2021, Article 69
para 1.
