Page 74 - kpiebook62008

๔๓

ด้วยภาษีทางตรงและภาษีทางอ้อม ภาษีที่จัดเก็บจากรายได้ซึ่งเป็นภาษีทางตรงนั้น ครอบคลุมผู้มีรายได้ที่เป็น

บุคคลธรรมดา คณะบุคคล และนิติบุคคลประเภทต่าง ๆ เช่น บริษัทหรือห้างหุ้นส่วนนิติบุคคลตามนิยามในมาตรา

๓๙ แห่งประมวลรัษฎากร โดยบุคคลผู้มีเงินได้นั้นย่อมมีหน้าที่เสียภาษีเงินได้แตกต่างกันไป ได้แก่ ภาษีเงินได้

บุคคลธรรมดา จัดเก็บจากผู้มีรายได้ที่เป็นบุคคลทั่วไป และหน่วยภาษีที่ได้กำหนดไว้เป็นพิเศษ สำหรับภาษีเงินได้

นิติบุคคลจัดเก็บจากนิติบุคคลที่มีรายได้ เป็นต้น

๘๐. นอกเหนือจากภาษีทางตรงแล้ว ประมวลรัษฎากรยังใช้ในการจัดเก็บภาษีทางอ้อมซึ่งจัดเก็บจากการ

บริโภคสินค้าและบริการ ได้แก่ ภาษีมูลค่าเพิ่ม และภาษีธุรกิจเฉพาะ เป็นภาษีที่จัดเก็บจากผู้ประกอบธุรกิจการค้า

ซึ่งสามารถผลักภาระภาษีไปให้แก่ผู้บริโภคได้ นอกจากนี้ผู้กระทำตราสารบางประเภทอาจอยู่ในข่ายต้องเสียภาษีที่
เรียกว่า อากรแสตมป์ อีกด้วย ทั้งนี้ ผู้เสียภาษีมีหน้าที่ต้องขอให้มีเลขประจำตัวผู้เสียภาษีอากร เพื่อใช้ติดต่อเสีย

ภาษี นอกจากนี้หากเป็นการประกอบกิจการขายสินค้า หรือให้บริการที่ต้องเสียภาษีมูลค่าเพิ่ม หรือภาษีธุรกิจ

เฉพาะ กฎหมายกำหนดให้ผู้ประกอบการมีหน้าที่จดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่มหรือ ภาษีธุรกิจเฉพาะด้วย

๘๑. หน้าที่ในการเสียภาษีตามพระราชบัญญัติอื่น นอกจากประมวลรัษฎากรแล้ว ประเทศไทยยังมีการ
จัดเก็บภาษีตามพระราชบัญญัติอื่นอีก อาทิ พระราชบัญญัติภาษีป้าย พ.ศ.๒๕๑๐ พระราชบัญญัติศุลกากร พ.ศ.

๒๕๖๐ พระราชบัญญัติภาษีสรรพสามิต พ.ศ.๒๕๖๐ พระราชบัญญัติภาษีการรับมรดก พ.ศ.๒๕๕๘

พระราชบัญญัติภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง พ.ศ.๒๕๖๒ ทั้งนี้ กฎหมายภาษีแต่ละฉบับจะมีการกำหนดโครงสร้าง

ภาษีแตกต่างกันไปตามลักษณะของภาษีแต่ละประเภทซึ่งจะกระทบต่อหน้าที่ของผู้เสียภาษีในแต่ละฉบับ

๓.๒ หน้าที่ของรัฐตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๖๐ ที่เกี่ยวข้องกับหน้าที่และสิทธิ

ของผู้เสียภาษี

๘๒. หน้าที่ของรัฐได้ถูกกำหนดไว้ครั้งแรกในหมวด ๕ แห่งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช

๒๕๖๐ โดยเป็นการกำหนดให้เกิดสภาพบังคับแก่รัฐต้องกระทำหน้าที่ที่มีความสำคัญ โดยกำหนดให้สิทธิแก่

ประชาชนและชุมชนที่จะติดตามและเร่งรัดให้รัฐดำเนินการ รวมตลอดทั้งฟ้องร้องหน่วยงานของรัฐที่เกี่ยวข้องตาม