Page 148 - kpiebook62008

๑๑๗

ประจักษ์ว่าการตีความโดยหน่วยงานจัดเก็บภาษีดังกล่าวนั้นเป็นการตีความโดยหน่วยงานจัดเก็บภาษีตั้งแต่แรก

๑๘๙
อย่างเป็นทางการและโดยแท้จริง

๒๓๐. ในส่วนของการตอบข้อหารือในประเด็นข้อกฎหมาย (Question de législation) จะเป็นการตีความ

ข้อความใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการภาษีอากร (un texte fiscal) ที่ไม่ได้ปรากฏอยู่แล้วในแนวทางปฏิบัติทางภาษี
อากร (la doctrine de l’administration fiscale) ซึ่งแนวทางปฏิบัติทางภาษีอากรนั้นรวบรวมคำสั่ง

(Instructions fiscales) และหนังสือเวียน (Circulaires) ที่เป็นแนวทางปฏิบัติของเจ้าพนักงานเอาไว้ในฐานข้อมูล

ของ DGFiP ซึ่งเรียกว่า “le Bulletin Officiel des Finances Publiques-Impôts” หรือที่เรียกว่า “BOFiP-

impôts” ซึ่งมิได้มีฐานะเป็นกฎหมายแต่อย่างใด อย่างไรก็ดี DGFiP อาศัยแนวทางปฏิบัติและการตีความกฎหมาย

ดังกล่าวในการปฏิบัติงานตามประมวลกฎหมายภาษีทั่วไป (CGI) ในการประเมินและปรับปรุงภาษีเงินได้อันพึงต้อง

ชำระ ทั้งนี้ ในการตอบข้อหารือในประเด็นข้อกฎหมายจะไม่พิจารณาถึงข้อเท็จจริงใด ๆ ทั้งสิ้น

๒๓๑. ในส่วนของการตอบหนังสือข้อหารือทั่วไป เป็นการตอบข้อหารือให้แก่ผู้เสียภาษีจากคำตอบที่หน่วยงาน

จัดเก็บภาษีเคยได้ตอบผู้เสียภาษีรายอื่นที่มีข้อเท็จจริงใกล้เคียงกันมาแล้ว โดยในการตอบข้อหารือทั่วไปดังกล่าวจะ

เป็นการตอบโดยไม่ระบุชื่อผู้เสียภาษีและรวบรวมไว้ในฐานข้อมูล BOFiP-impôts

๒๓๒. กระบวนการขอให้พิจารณาหนังสือข้อหารือใหม่ ตั้งแต่วันที่ ๑ กรกฎาคม ค.ศ. ๒๐๐๙ เพื่อเป็นการ

ประกันคุณภาพของหนังสือตอบข้อหารือ และการประกันสิทธิของผู้เสียภาษี ผู้เสียภาษีอาจร้องขอให้มีการ

พิจารณาข้อหารือของตนใหม่อีกครั้งหนึ่งก็ต่อเมื่อผู้เสียภาษียังมิได้เปิดเผยหนังสือตอบข้อหารือที่หน่วยงานจัดเก็บ
ภาษีได้ตอบไปแก่ผู้เสียภาษี ยิ่งไปกว่านั้น หากผู้เสียภาษีไม่เห็นด้วยกับการตีความของหน่วยงานจัดเก็บภาษี ผู้เสีย

ภาษีอาจตัดสินใจที่จะไม่ปฏิบัติตามความเห็นของหน่วยงานจัดเก็บภาษีที่ได้ตอบไปในหนังสือตอบข้อหารือที่ผู้เสีย

๑๘๙ La Livre des procédures fiscales, Article L80 A alinéa 1 : « Il ne sera procédé à aucun rehaussement

d’impositions antérieures si la cause du rehaussement poursuivi par l’administration est un différend sur

l’interprétation par le redevable de bonne foi du texte fiscal et s’il est démontré que l’interprétation sur
laquelle est fondée la première décision a été, à l’époque, formellement admise par l’administration. »