Page 144 - kpiebook62006
P. 144

139


                 ผู้คนโดยเฉพาะในสังคมเกษตรกรรม มีวิถีการบริหารจัดการทรัพยากรและสามารถพึ่งพาตนเองในชุมชน


                 สิ่งเหล่านี้ล้วนสะท้อนให้เห็นถึงการเมืองการปกครองในชุมชนที่สามารถบริหารจัดการตนเองได้  อันเป็น

                 เสริมสร้างให้ประชาชนในชุมชนมีความรู้สึกถึงความเป็นพลเมืองของชุมชนในการมีส่วนร่วมวางแผน แก้ไข

                 ปัญหา ตัดสินใจ และบริหารจัดการชุมชนโดยใช้วัฒนธรรมและภูมิปัญญาของท้องถิ่นเอง การก่อร่างสร้างความ

                 เป็นพลเมืองในชุมชน จึงเป็นรากฐานส าคัญของการปกครองในระบอบประชาธิปไตย ที่มุ่งเน้นการกระจาย

                 อ านาจอย่างเสมอภาคให้กับพลเมืองและชุมชนต่าง ๆ ในประเทศ มิใช่รวมอ านาจไว้ที่ส่วนกลางแบบเบ็ดเสร็จ

                 เด็ดขาด เมื่อคนในชุมชนมีความส านึกและรักในชุมชนของตนเองแล้ว จึงน าไปสู่การร่วมคิด ร่วมท าเพื่อพัฒนา

                 ท้องถิ่นของตนเองในฐานะที่ตนเป็นพลเมืองในชุมชน ก่อให้เกิดส านึกของความเป็นสังคมประชาธิปไตยใน

                 ระดับชุมชน น าไปสู่การสร้างความเป็นพลเมืองในสังคมประชาธิปไตยระดับประเทศได้


                                       อาจกล่าวได้ว่า การพัฒนาพลเมืองในระดับชุมชนท้องถิ่นให้มีอ านาจในการจัดการ

                 ตนเอง และลดการพึ่งพาจากส่วนกลาง การเป็นเช่นนี้ได้ก็จ าเป็นจะต้องส่งเสริมการสร้างความรับผิดชอบให้

                 เกิดขึ้นแก่พลเมืองในทุกระดับ และลดการผูกขาดอ านาจไว้ที่รัฐบาลส่วนกลาง ซึ่งไม่สามารถบริหารจัดการได้

                 ในทุกเรื่องให้สอดคล้องกับวัฒนธรรม และวิถีชีวิตที่แตกต่างหลากหลายในแต่ละท้องถิ่น เป็นการสนับสนุนให้

                 ชุมชนท้องถิ่นมีอิสระที่จะออกแบบ วางแผนการพัฒนา และสร้างความเข้มแข็งด้วยตนเอง ทั้งในมิติของ

                                          13
                 เศรษฐกิจ สังคม และการเมือง  อันเป็นการกระจายภาระและความรับผิดชอบไปให้พลเมืองในชุมชน องค์กร
                                                                                                  14
                 ท้องถิ่นช่วยกันดูแลและรับผิดชอบ เป็นการสร้างประชาธิปไตยขั้นรากฐานของชาติจากชุมชนนั่นเอง

                                       (3) โรงเรียนหรือสถาบันการศึกษา ปฏิเสธไม่ได้ว่าบทบาทส าคัญของโรงเรียนหรือ

                 สถาบันการศึกษาเป็นสถาบันทางสังคมที่มีความส าคัญต่อการบ่มเพาะและกล่อมเกลาให้เด็กและเยาวชน

                 สามารถเป็นพลเมืองของประเทศที่ดีได้หรือไม่ จากการศึกษาวิจัยพบว่าการเมืองเป็นเรื่องที่ไม่สามารถแยกออก

                 จากการศึกษาได้ การเมืองจะมีบทบาทส าคัญในการออกแบบและก าหนดทิศทางการศึกษาของประเทศว่าจะ

                 เป็นอย่างไร และต้องการให้พลเมืองของประเทศนั้นเป็นแบบใด ในทางกลับกันการศึกษาก็เป็นฐานรากส าคัญ

                 ของการเตรียมความพร้อมและสร้างพลเมืองของประเทศด้วยเช่นกัน


                                       นอกจากนั้นแล้ว สถาบันอุดมศึกษาที่มีคณะครุศาสตร์ หรือคณะศึกษาศาสตร์ที่ต้อง

                 ผลิตบัณฑิตที่เป็นผู้ประกอบวิชาชีพครูนั้น ต้องมีความเข้าใจในแนวคิดและหลักการของการจัดการศึกษาเพื่อ





                        13  ทิพย์พาพร ตันติสุนทร, พลเมือง สิทธิมนุษยชน และประชาธิปไตย, (กรุงเทพมหานคร: สถาบันนโยบายศึกษา, 2557), หน้า 100.
                        14  อุดร ตันติสุนทร, อุดรกับท้องถิ่น และการกระจายอ านาจ, (กรุงเทพมหานคร: ส านักพิมพ์เสมาธรรม, 2555), หน้า 69 อ้างถึงใน
                 ทิพย์พาพร ตันติสุนทร, พลเมือง สิทธิมนุษยชน และประชาธิปไตย, (กรุงเทพมหานคร: สถาบันนโยบายศึกษา, 2557), หน้า 101.
   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149