Page 143 - kpiebook62006
P. 143

138


                 กับชุมชนอื่น ๆ และ ความสัมพันธ์กับรัฐและตลาด ชุมชนรูปแบบใหม่เริ่มมีขอบเขตครอบคลุมเครือข่าย

                                                                                                   9
                 กว้างขวาง เชื่อมโยงพื้นที่ในชนบทกับเมือง  ปรับตัวและเปลี่ยนแปลง ขัดแย้งและเกิดใหม่อย่างรวดเร็ว

                                       นักวิชาการมีความพยายามในการอธิบายถึงลักษณะของชุมชนในหลายมิติ มิติหนึ่ง

                 ในการมองชุมชนซึ่งเกี่ยวข้องกับระบอบการเมืองการปกครองนั้น คือการมองชุมชนในฐานะที่เป็นขบวนการ


                 ของสังคม กล่าวคือ เป็นการรวมตัวของกลุ่มคนที่มีอุดมการณ์และกระบวนการในการจัดการ เพื่อให้บรรลุ

                 วัตถุประสงค์ร่วมกันในการแก้ปัญหาส่วนรวม การรวมตัวกันจึงประกอบด้วยสมาชิกที่หลากหลาย ทั้งประชาชน

                 ปัจเจก องค์กรอิสระสาธารณะประโยชน์ ภาครัฐ ภาคธุรกิจเอกชน มีเครือข่ายการมีส่วนร่วมที่กว้างขวางใน

                                          10
                 ประเด็นที่มีความสนใจร่วมกัน  การมองชุมชนลักษณะนี้สอดคล้องกับแนวคิดที่เรียกว่า “ชุมชนนิยม”ซึ่งเป็น
                 ปรัชญาทางสังคมและการเมืองที่เน้นความส าคัญของชุมชนโดยถือเป็นส่วนหนึ่งในวิถีทางการเมือง ในฐานะที่

                 ชุมชนมีบทบาทในการวิเคราะห์และติดตามสถาบันทางการเมืองต่างๆ และเป็นแนวคิดที่เข้าใจในลักษณะความ

                 เป็นอยู่และอัตลักษณ์ของมนุษย์ที่อยู่รวมกันเป็นสังคม ภายใต้แนวคิดชุมชนนิยม ชุมชนมีบทบาทในการก าหนด

                 และปรับแต่งปัจเจก โดยพื้นฐานทางสังคมเป็นสิ่งที่ผูกติดกับตัวตนของปัจเจก ปัจเจกจึงถูกสร้างขึ้นโดยชุมชนที่

                 บุคคลนั้นเป็นส่วนหนึ่งอยู่ และท าให้ปัจเจกสามารถด ารงความเป็นตัวตนได้ในสังคมหรือวัฒนธรรมของตน โดย

                 ที่วัฒนธรรมแต่ละสังคมจะมีกฎเกณฑ์คุณค่าแตกต่างกันไป นั่นคือปัจเจกบุคคลมิได้ด ารงตัวตนอยู่ด้วยการยึด

                                                             11
                 หลักสากล (Universal) ตายตัวเหมือนกันไปทั้งหมด  แนวคิดอันมีลักษณะชุมชนนิยมจึงให้ความส าคัญกับ
                                                                                  12
                 ลักษณะที่มีอยู่ร่วมกันของกลุ่มคน โดยเฉพาะในเชิงวัฒนธรรมและวิถีชีวิต  ทั้งในแง่สิทธิทางการเมือง
                 เศรษฐกิจ สังคม และการจัดการทรัพยากร


                                       สังคมไทยเป็นสังคมที่ยังให้ความส าคัญกับชุมชนซึ่งมีลักษณะทางวัฒนธรรมแตกต่าง

                 จากวัฒนธรรมในระบบทุนนิยมที่เน้นความเป็นปัจเจกชนมากกว่า ชุมชนในสังคมไทยมีลักษณะที่มีความ

                 เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และช่วยเกื้อกูลกันในชุมชน มีวัฒนธรรมประเพณีต่าง ๆ ในชุมชนที่ผสมผสานกับวิถีชีวิตของ





                        9  กาญจนา แก้วเทพ, สื่อเพื่อชุมชน: การประมวลองค์ความรู้, (กรุงเทพมหานคร : ส านักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย, 2543), หน้า
                 14 อ้างถึงใน อมรวิชช์ นาครทรรพ,   การศึกษาในวิถีชุมชน: การสงเคราะห์ประสบการณ์ ในชุดโครงการวิจัยด้านการศึกษากับชุมชน,
                 (กรุงเทพมหานคร: ส านักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย, 2548)
                        10  อานันท์ กาญจนพันธุ์, พลวัตรในการจัดการทรัพยากร: กระบวนทัศน์และนโยบาย, (กรุงเทพมหานคร: ส านักงานกองทุนสนับสนุน
                 การวิจัย)
                        11  ศรัณยุ หมั้นทรัพย์, พลเมืองและความเป็นพลเมืองกับมุมมองที่แตกต่าง ระหว่างเสรีนิยมและชุมชนนิยม (ตอนที่ 2), 2562,
                 สืบค้นจาก http://tpir53.blogspot.com/2010/11/2.html
                        12  ธร ปีติดล, แนวคิดชุมชนนิยมกับการสร้างเสริมเสรีภาพ, (ออนไลน์). แหล่งที่มา http://v-reform.org/wp-content/uploads/

                 2014/06/แนวคิดเรื่องชุมชนกับการสร้างเสริมเสรีภาพ.pdf
   138   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148