Page 174 - 23154_Fulltext
P. 174
169
โครงสร้างอ านาจหน้าที่ของรัฐสภา
รัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2534 สามารถสังเกตได้ถึงเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญที่ต้องการรักษาพลังของระบบ
ราชการที่จะสามารถควบคุมความสัมพันธ์เชิงอ านาจของรัฐสภาได้ผ่านวุฒิสภาจากการแต่งตั้ง รวมถึงการอนุญาต
ให้มีนายกรัฐมนตรีคนนอกไม่ต้องสังกัดพรรคการเมือง หรือก็คือสืบทอดเจตนารมณ์จากรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2521 มา
อีกที ทั้งนี้เริ่มต้นค าปรารภด้วยการอภิปรายถึงจุดเริ่มต้นระบอบประชาธิปไตยนับตั้งแต่ การมีรัฐธรรมนูญ พ.ศ.
2475 เป็นต้นมา โดยที่รัฐธรรมนูญอีกหลายฉบับต่อมาที่ได้เปลี่ยนแปลงในส่วนของสัมพันธภาพระหว่างอ านาจของ
ฝ่าบนิติบัญญัติกับฝ่ายบริหาร โดยที่ค าปรารภระบุถึงชื่อเรียกของระบอบใหม่อันเป็นหัวใจของรัฐธรรมนูญที่สืบต่อ
เรื่อยมาว่าเป็น “ระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข” ซึ่งเป็นครั้งแรกที่มีการใช้ชื่อระบอบ
ในนี้รัฐธรรมนูญของไทย โดยมีระบุไว้อย่างเป็นทางการในมาตรา 2 ของรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2534 อีกด้วย โดยจากที่
สังเกตความเปลี่ยนแปลงของชื่อระบอบการเมือง รวมถึงค าปรารภที่อ้างอิงความชอบธรรมและความยิ่งใหญ่ของ
พระมหากษัตริย์ไทย จึงน ามาสู่ข้อสงสัยต่อประเด็นการขยายขอบเขตของพระราชอ านาจของพระมหากษัตริย์ให้
มากกว่าที่ผ่านมา ดังมาตรา 10 11 และ 12 ว่าด้วยการแต่งตั้งคณะองคมนตรีตามพระราชอัธยาศัย ได้รับการ
ขยายจ านวนเพิ่มขึ้นเป็น 19 คน โดยมีประธาน 1 คน และสมาชิก 18 คน รวมเป็นคณะองคมนตรี และองคมนตรี
ต้องไม่รับต าแหน่งหรือมีผลประโยชน์ทับซ้อนในต าแหน่งตุลาการรัฐธรรมนูญ ส.ส. ส.ว. ข้าราชการ พนักงาน
รัฐวิสาหกิจ หรือสมาชิกพรรคการเมือง โดยที่องคมนตรีนอกจากจะมีอ านาจถวายค าปรึกษาส่วนพระองค์แล้ว ยัง
มีอ านาจขององคมนตรีที่คงเดิมจากรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2521 เช่น แต่งตั้งผู้ส าเร็จราชการแทนในกรณีที่
พระมหากษัตริย์ไม่ได้ตั้งไว้ล่วงหน้าตามมาตรา 17 หรืออ านาจเป็นผู้เสนอพระนามผู้ส าเร็จราชการแทนในกรณีที่
พระมหากษัตริย์ไม่ได้ตั้งไว้ล่วงหน้าตามมาตรา 21 เป็นต้น
ตารางที่ 7.1: จ านวนคณะองคมนตรีที่เพิ่มขึ้นจาก พระราชบัญญัติธรรมนูญการปกครองแผ่นดินสยาม
ชั่วคราว พ.ศ. 2475 - รัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2534
