Page 30 - 22665_Fulltext

บทที่ 2

แนวคิด ทฤษฎีเกี่ยวกับ

2
การจัดการความขัดแย้งและการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท

งานวิจัยในบทนี้เน้นศึกษาแนวคิด ทฤษฎีเกี่ยวกับ การจัดการความขัดแย้งและการไกล่

เกลี่ยข้อพิพาท จะเป็นการทบทวนวรรณกรรมทั้งในบริบทสากลและของประเทศไทย เพื่อมาตอบ

โจทย์การไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในชุมชน ภายใต้มิติความเป็นชุมชนสันติสุข ที่มี่ความแตกต่างหลากหลาย
ทางด้านชาติพันธุ์ อัตลักษณ์ ภาษา มีกิจกรรมร่วมกัน และสามารถอยู่ร่วมกันได้ในสังคม อย่างไรก็

ตาม ชุมชนสันติสุขมีความเป็นพลวัตเปลี่ยนแปลงไปตามสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

เนื้อหาแบ่งออกเป็นหัวข้อหลัก
2.1 ชุมชนสันติสุข

2.2 การจัดการความขัดแย้ง
2.3 แนวคิดพื้นฐานของการเจรจาและการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท

2.4 การไกล่เกลี่ยในชุมชน

2.5 การไกล่เกลี่ยในบริบทของศาสนาอิสลาม
2.6 สรุปกรอบแนวคิดของการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในชุมชน

2.1 ชุมชนสันติสุข

2.1.1 ภาพรวมสันติภาพของสากลและการวัดสันติภาพในระดับมหภาค
องค์ความรู้ที่เกี่ยวข้องกับสันติภาพของต่างประเทศ ทั้งในประเทศตะวันออกและ

ประเทศตะวันตกมีมาอย่างยาวนานนับพันปี สันติภาพในประเทศตะวันออก กล่าวถึงในประเทศจีน
และอินเดีย ในประเทศจีนมีปรัชญาแนวคิดต่าง ๆ ที่ยิ่งใหญ่เกิดขึ้นในยุคชุนชิวจั่นกั๋ว หรือโจวตะวัน

ออก (770-221 ปี ก่อน ค.ศ.) แต่ละส านักจะมีค าสอนที่แตกต่างกันไป ส านักที่แพร่หลายและเป็น

กระแสหลักของปรัชญาจีนโบราณที่ยังคงมีอิทธิพลถึงปัจจุบันได้แก่ (1) ส านักหยู (2) ส านักม่อ (3)
ส านักเต๋า (4) ส านักการทหารและ 5.ส านักกฎหมาย แนวความคิดของส านักต่างๆเหล่านี้จึงเป็น

รากฐานที่ส าคัญของสันติสุขในสังคมจีน (Rathamarit, 2013, pp. 2-37) ในประเทศอินเดียประเทศที่

รุ่มรวยความหลากหลายทางวัฒนธรรม และเป็นรากฐานของศาสนาและวัฒนธรรมในอีกหลาย

2 งานวิจัยนี้ใช้ค าว่าความขัดแย้งและการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในความหมายเดียวกัน แม้ว่าบางต าราจะ
ใช้ในการอธิบายคนละความหมาย