Page 301 - kpi20858
P. 301
258
ล าดับที่ ฉากตอน
สุนัขสองตัว
4ง
ชายผู้หนึ่งมีสุนัขสองตัว สุนัขพันธุ์ไล่เนื้อตัวหนึ่งหัดไว้ส าหรับไปด้วยในการ
ล่าสัตว์ อีกตัวหนึ่งเป็นพันธุ์สุนัขเฝ้าเรือนก็สอนให้รักษาเรือน ครั้นวันที่ไปไล่สัตว์ได้ดี
มากกลับมาก็ให้สัตว์ที่ได้แก่สุนัขเฝ้าเรือนเป็นส่วนมาก สุนัขที่ไล่เนื้อมีความเสียใจ
มากในการเรื่องนี้ จึงได้ว่ากับสุนัขเพื่อนกันว่า การที่จะไปจับสัตว์เป็นการที่หนักยิ่งนัก
ส่วนตัวเจ้าไม่ได้ช่วยในการไล่ แต่บริบูรณ์ไปด้วยผลแห่งการของเราท า สุนัขส าหรับ
เรือนจึงตอบว่าท่านอย่าโกรธเราเลยเพื่อนเอ๋ย ควรจะยกผิดแก่นายผู้ซึ่งมิได้สอนเรา
ให้ท าการ ให้แต่เลี้ยงชีวิตด้วยน ้าพักน ้าแรงของท่าน
เด็ก ๆ ไม่ควรจะโกรธความผิดที่บิดามารดาของตัวได้ท า
อิจฉาเพื่อนข้าเคียด การนาย นั้นนา
แท้ผิดหลงกิจหมาย ผิดเค้า
เป็นข้าจักเกี่ยงตะกาย เกินกิจ นายฤา
งานท่านท่านเป็นเจ้า จะใช้ตามควร
369
กรมหมื่นพิชิตปรีชากร
ล าดับที่ ฉากตอน
5ง สุนัขกับไก่ แลสุนัขจิ้งจอก
สุนัขตัวหนึ่งกับไก่ตัวหนึ่งเป็นเพื่อนกันสนิท ตกลงว่าจะไปเที่ยวด้วยกัน ครั้น
ตกค ่าลงก็เข้าไปอาศัยในพุ่มไม้ชัฏ ไก่บินขึ้นไปจับบนกิ่งแห่งต้นไม้ส่วนสุนัขนั้นหาที่
นอนในโพรงที่โคนต้นไม้ ครั้นเวลารุ่งเช้าไก่ก็ขันตามเคย ด้วยเสียงอันดังเป็นหลาย
ครั้ง สุนัขจิ้งจอกได้ยินเสียงจะใคร่ได้เป็นอาหารเช้าของตัว จึงมายืนอยู่ใต้กิ่งไม้กล่าว
ว่า ตัวตั้งใจปรารถนาที่จะใครพบเจ้าของเสียงอันงามไพเราะนี้ ไก่สงสัยในอาการ
กิริยาดีของสุนัขจิ้งจอกจึงกล่าวว่า ข้าพเจ้าขอให้ท่านมีความเมตตาดีต่อข้าพเจ้า จง
กลับไปที่โพรงไม้ให้ข้าพเจ้า ปลุกคนเฝ้าประตูของข้าพเจ้า เขาจะได้เปิดประตูรับท่าน
เข้ามา ครั้นเมื่อสุนัขจิ้งจอกเข้าไปที่ต้นไม้สุนัขก็กระโจนออกมาจับสุนัขจิ้งจอกแล้วฉีก
เป็นชิ้นไป
ความล่อลวงจ าจะเสียทีเมื่อมีผู้รู้ถึง
มารยาสามารถแกล้ว เชิงกล
ตีสนิทคิดแสดงตน ซื่อตั้ง
ท าเลศล่อลวงชน ชาวท่าน เฉลียวนา
มักเพลี่ยงพลันพิบัติพลั้ง เพราะผู้รู้ถึง
ขุนภักดีอาษา
370
369 เรื่องเดียวกัน, 173-174.
370
เรื่องเดียวกัน, 231.
