Page 300 - kpi20858
P. 300
257
ล าดับที่ ฉากตอน
2 ง กระต่ายกับเต่า
วันหนึ่งกระต่ายตัวหนึ่งยิ้มเยาะเต่าว่า เท้าสั้นเดินก็ช้าเต่าหัวเราะแล้วตอบว่า
ถึงท่านเร็วเหมือนกับลมถ้าวิ่งแข่งกันข้าพเจ้าจะเอาชนะท่านได้ กระต่ายเห็นว่าเต่าจะ
ไม่วิ่งเร็วได้เหมือนดั่งที่เต่าอวดตัว ก็รับสัญญาจะแข่งกัน แล้วนัดกันว่าจะให้สุนัข
จิ้งจอกเป็นผู้เลือกทางแลก าหนดที่แพ้ชนะ ครั้นถึงวันก าหนดกระต่ายกับเต่าก็ออก
เดินพร้อมกัน เต่านั้นเดินไม่ได้หยุดสักอึดใจเดียว ถึงก้าวช้าแต่ฝีเท้าเสมอตรงไปจนถึง
ที่สุดทาง กระต่ายนั้นเชื่อความเร็วแห่งธรรมดาของตัวก็ไม่สู้จะเอาใจใส่ในการที่จะ
แข่งไป หน่อยหนึ่งก็ฟุบตัวลงนอนเสียข้างทางก็เลยหลับไป ครั้นตื่นขึ้นคิดขึ้นได้วิ่งไป
โดยเร็วเต็มก าลัง เมื่อถึงที่หยุดก็เห็นเต่าอยู่ที่นั้นก่อนนานแล้ว
เชื่อเร็วแรงเชี่ยวทั้ง เชาว์ชาญเชี่ยวแฮ
แม้นประมาทมละการ ก็กล้า
โฉดช้าอุส่าห์หาญ ห่อนหยุด ยั้งเฮย
ดังเต่ากระต่ายท้า แข่งช้า ชนะเร็ว
367
พระราชนิพนธ์พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
3ง กวางกับห้วงน ้า
กวางตัวหนึ่งมีความกระหายน ้าจึงไปที่ล าธารเพื่อจะกินน ้า แลเห็นเงาของตัว
ฉายลงไปในน ้าก็มีความพิศวงด้วยรูปร่างของตัวแลเขาก็มีกิ่งก้านต่างๆ แต่นึกโกรธ
ตัวเองว่ามีขาเล็กแลเท้าไม่แข็งแรง ในเมื่อก าลังติตัวเองอยู่นั้นราชสีห์ตัวหนึ่งมาที่ห้วง
น ้าคลานเข้าไปจะกระโดดจับตัวกวาง กวางก็หนีเอาตัวรอดข้ามนทีแลใช้ก าลังเร็วจน
เต็มฝีเท้า เมื่อไปในที่ห้วงทุ่งราบไม่มีต้นไม้ก็เอาตัวหนีได้ไกลราชสีห์พอพ้นอันตราย
แต่ครั้นเมื่อเข้าในป่าไม้เขาก็ติดเกะกะ ราชสีห์ก็วิ่งตามมาด้วยโดยเร็วจับตัวได้ ครั้น
เมื่อช้าเกินไปเสียแล้วกวางจึงรู้สึกตัวติเตียนตัวเองว่า เรานี้สัตว์กรรมชัก เป็นอย่างไร
เราจึงได้หลอกตัวเราเอง ตีนของเราซึ่งจะได้ช่วยชีวิตเรากลับติเตียนไปยกย่องชมเขา
ซึ่งปรากฏเป็นแท้ว่าเป็นที่ฉิบหายของเรา
สิ่งใดซึ่งมีราคาสูงจริง ๆ มักจะตกต ่าไม่ถึงราคาบ่อย
สิ่งที่มีประโยชน์แท้ ธรรมดาเสมอ ฤา
มักจืดไป่เจิดตา ตื่นรู้
สิ่งชั่วไม่เคยปรา กฏชอบ
แปลกแต่นิดกิตอู้ เอิกร้องชมปรม
กรมหมื่นพิชิตปรีชากร
368
367 เรื่องเดียวกัน, 115.
368
เรื่องเดียวกัน, 259.
