Page 299 - kpi20858
        P. 299
     256
                       วงศ์เธอ กรมหลวงพิชิตปรีชากร พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมขุนพิทยลาภพฤฒิธาดา พระเจ้าบรมวงศ์
                       เธอ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ พระยาศรีสุนทรโวหาร พระเทพกระวี พระยาราชสัมภารากร และ
                       ขุนท่องสื่อ  หนังสือต้นฉบับเป็นสมุดไทยด า  เขียนด้วยเส้นดินสอขาวและเส้นรง  ถือเป็นงาน
                       วรรณกรรมแปลจากภาษาอังกฤษในยุคเริ่มแรก จนได้รับความนิยมอย่างมากในสมัยรัชกาลที่ 5
                              จากเอกสารข้างต้นบ่งชี้ให้เห็นว่า  วรรณกรรมตะวันตกกับสังคมสยามนั้นมิใช่เรื่องใหม่ใน
                       รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว แท้จริงการน าเสนอนิทานหรือการเล่าเรื่องซึ่งสัมพันธ์
                       กับการสร้างสรรค์ทางจิตรกรรมมีมาช้านานแล้ว  ทว่าเนื้อหาที่ได้รับความนิยมนั้นมักเป็นเรื่องราว
                       ทางศาสนา พุทธประวัติ ชาดก ไตรภูมิ อย่างไรก็ตามที่พระอุโบสถแห่งนี้นับว่ามีความพิเศษกว่าที่
                       ใด  เนื่องจากมีการรวบรวมเอาภาพเขียนที่เกี่ยวเนื่องกับวรรณกรรม  ทั้งพราหมณ์-ฮินดู  พุทธ  และ
                       ตะวันตกเข้าไว้ด้วยกัน ดังปรากฏในตารางต่อไปนี้
                                                   ผนังตอนล่างด้านหลังพระประธาน
                               ล าดับที่                                ฉากตอน
                                 1ง           สุนัขจิ้งจอกกับกา
                                                    กาตัวหนึ่งไปลักเนื้อได้ชิ้นหนึ่งมาจับอยู่บนต้นไม้คาบก้อนเนื้อไว้ในปาก สุนัข
                                              จิ้งจอกตัวหนึ่งเห็นก็มีความประสงค์อยากจะใคร่ได้เนื้อนั้นเป็นของตัว  จึงคิดโกงท า
                                              กลอุบายล่อลวงก็ไม่สมประสงค์  ร้องว่าขึ้นไปกับกาว่ากานี้ช่างสวยกระไรเลย  ความ
                                              งามนั้น  ทั้งรูปแลผิวพรรณก็ผ่องใส  แต่ถ้าเสียงเพราะเหมือนกับความงามอื่นๆ  ก็
                                              สมควรทีเดียวที่จะนับว่าเป็นพระราชินีนางพระยาแห่งนกทั้งปวง ค าที่สุนัขจิ้งจอกกล่าว
                                              ดังนี้เป็นค าแกล้งยกยอตรงๆ  แต่กามีความปรารถนาที่จะแก้ค าติเตียนซึ่งยกว่าด้วย
                                              เสียงของตัว  ก็ร้องขึ้นด้วยเสียงอันดังชิ้นเนื้อก็ตกลง  สุนัขจิ้งจอกวิ่งไปคาบเก็บขึ้น
                                              โดยเร็ว  แล้วกล่าวว่ากาของเราผู้เป็นสัตว์อันดีเสียงของท่านก็พอใช้ได้  แต่ความคิด
                                              ของท่านนั้นยังต้องการอยู่อีก
                                                    ค าที่ติเตียนแลสรรเสริญนั้น ควรจะต้องระวังให้มากทั้งสองอย่างเหมือนกัน
                                                          ค ายอยกย่องให้          ใจเพลิน เชื่อนา
                                                    ค าติริเปลี่ยนเกิน                    เก่าได้
                                                    ไม่จริงสิ่งสรรเสริญ                  ฤาติ
                                                    ท าทุกข์ทั้งคู่ให้                        เร่งรู้ระวังฟัง
                                                                                                      366
                                                                                       กรมหมื่นพิชิตปรีชากร
                       366   กรมศิลปากร,  อิศปปกรณัม:  วรรณกรรมแปลจากตะวันตกยุคแรกของไทย  (กรุงเทพฯ:  ส านักวรรณกรรมและ
                       ประวัติศาสตร์, 2562), 172.





