Page 86 - kpi18630
P. 86
รังสิต ปทุมธานี โดยมีรถบัสรับส่งคนงานไป-กลับทุกวัน แต่ผมทนกับสภาพรถติด
ไม่ไหว จ�าต้องเช่า อพาร์ทเม้นท์อยู่ใกล้ๆ ที่ท�างานเสียเลย ตกเย็นวันศุกร์หรือเช้า
วันเสาร์ถึงจะได้กลับบ้านมาเจอหน้าแม่และน้องสาวซึ่งตอนนั้นเธอก�าลังเรียนอยู่
ชั้น ม.ปลาย
“เรื่องขนข้าวขนของไม่ต้องห่วงหรอก บ้านแกกับบ้านลุงมีปัญหาอะไร
ก็ไม่ทอดทิ้งกันอยู่แล้ว” ลุงเดชพูดออกมาด้วยความจริงใจ “นี่ก็หวั่นๆ อยู่เหมือน
กัน เมื่อวานตอนเย็นลุงขี่มอเตอร์ไซค์ไปดูระดับน�้าตรงท่าน�้าหน้าวัด เห็นกระสอบ
ทรายวางซ้อนกันเป็นชั้นๆ สูงราวครึ่งเมตรเรียงยาวไปจดก�าแพงวัดอีกด้านหนึ่ง”
จ�าได้ว่าน�้าท่วมใหญ่ปี ๕๔ ผมยังเรียนอยู่ชั้น ม.๕ ยังหนุ่มแน่น มีเรี่ยวมี
แรง ช่วยเขาหิ้วกระสอบทรายไปวางซ้อนทับกันบนแนวตลิ่งหน้าวัด มีชาวบ้านท�า
ข้าวกล่องมาแจก เอาน�้าและผลไม้มาบริการ ทุกคนต่างมากันด้วยน�้าจิตน�้าใจใน
การพิทักษ์ภัยจากสายน�้า ผมจ�าได้ว่าพ่อช่วยบรรจุทรายใส่ถุง ส่วนลุงเดชขี่
มอเตอร์ไซค์ตระเวรไปตามซอยต่างๆ เพื่อระดมชาวบ้านออกมาช่วยกันคนละไม้
คนละมือ แต่แล้วก็ยังต้านกระแสน�้าไม่อยู่ ตอนดึกคืนหนึ่งเจ้าหน้าที่ อบต.ใช้รถ
กระบะออกประกาศเตือนผู้คนในหมู่บ้านและละแวกใกล้เคียงให้เตรียมขนย้าย
ข้าวของขึ้นที่สูง เพราะน�้าก�าลังบ่าไหลเข้ามาท่วมบ้านและท่วมสวนผลไม้ที่อยู่ลึก
เข้าไปข้างใน เราช่วยกันยกตู้เย็น จักรเย็บผ้าวางไว้บนม้าหิน กะว่าน�้าคงท่วมไม่ถึง
นอกนั้นปล่อยทิ้งไว้ที่เดิมเพราะไม่รู้จะยกไปไว้ที่ไหน วันรุ่งขึ้นเราพากันหนีไปอยู่
บ้านเพื่อนสนิทคนหนึ่งของพ่อที่ฉะเชิงเทรา
ขณะที่ผมคุยไปลุงเดชก็ใช้สายยางรดน�้าต้นไม้จนชุ่มฉ�่า ไม่ต่างอะไรกับการ
ให้ความรักความอบอุ่นแก่ลูกๆ ที่เลี้ยงมาด้วยมือตัวเอง โดยเฉพาะต้นชมพูพันธ์ทิพย์
และราชพฤกษ์แตกกิ่งแตกก้านสูงใหญ่ให้ร่มเงา ส่วนไม้ดอกไม้ประดับต่างก็ผลิดอก
ออกช่องดงามน่าชื่นชม
ผมบอกกล่าวเล่าเรื่องให้ลุงเดชฟังว่าที่กลับมาบ้านไม่ใช่ว่าจะเป็นห่วงเรื่อง
น�้าท่วมเพียงอย่างเดียว แต่เป็นห่วงเรื่องพ่อด้วย ลุงเดชท�าหน้าฉงนและถามว่า “ไป
ห่วงท�าไม พ่อแกไม่ใช่คนเกเรเถลไถล”
85
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 85 21/3/2561 BE 10:00
