Page 91 - kpi18630
P. 91
ได้ใช้เท้าคลึงลูกไปมาแล้วเดาะขึ้น ก่อนหวดเข้าไปเต็มเหนี่ยว จากนั้นก็ผลัดกันรุก
ผลัดกันรับด้วยลีลาหลบหลีกที่ว่องไว แต่ช่วงจังหวะหนึ่งผมมัวนั่งกดไลน์เพลินไป
หน่อยไม่ทันได้ดูอย่างต่อเนื่อง ได้ยินเสียงลูกฟุตบอลพุ่งไปกระทบกระถางเฟื่องฟ้า
ที่ลุงเดชวางไว้บนแท่งปูนหล่นโผละลงมากระแทกพื้นแตกกระจัดกระจาย วินาทีนั้น
ทุกคนต่างพากันเงียบกริบ ลุงเดชพรวดพราดออกจากบ้าน แล้วร้องถามว่าใครเป็น
คนท�า แต่ไม่มีคนยอมรับ จากนั้นก็พากันเดินเลี่ยงออกไปจากสนามที่ละคนสองคน
ลุงเดชจึงบอกเตือนเด็กกลุ่มนั้นว่า
“ไอ้หนู ถ้าจะเล่นกันก็ต้องระมัดระวังหน่อยนะ ไมงั้นกระถางต้นไม้พัง
หมด”
บางคนเบ้ปากแสดงกิริยาอาการไม่พอใจ ทั้งๆ ที่แกไม่ได้พูดจาเกรี้ยวกราด
อะไร แค่บอกให้รู้จักค�านึงถึงทรัพย์สินของส่วนรวมบ้าง พูดแล้วลุงเดชก็เดินไปเก็บ
เศษกระเบื้องดินเผาที่แตกกระจายอยู่กับพื้น เด็กกลุ่มนั้นคงรู้สึกเคืองขุ่นที่มีไอ้แก่
คนหนึ่งมาขัดขวางความสนุก จึงพากันสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์บึ่งออกไปด้วยเสียงที่
ดังลั่นแสบแก้วหู
“ไม่เล่นก็ได้วะ” ใครคนหนึ่งในนั้นประกาศออกมาด้วยความฉุนเฉียวแบบ
ไม่ย�าเกรงผู้หลักผู้ใหญ่
ลุงเดชยืนซึมไปครู่หนึ่ง พลางส่ายหน้าไปมา แล้วหันมาทางผมซึ่งก�าลังจะ
ออกจากประตูบ้านไปช่วยแกเก็บกวาดกระถางแตก “ดูสิ ลุงไม่ได้ตั้งใจจะเอาโทษ
ใครสักหน่อย แค่ตักเตือนเท่านั้นเอง”
“พูดยากกับเด็กๆ พวกนี้ ผมไม่อยากยุ่งด้วยหรอก มีเรื่องกันแล้วไม่คุ้ม
พ่อแม่ผู้ปกครองเขาคงไม่ดูแลเอาใจใส่ สังคมเราเริ่มอยู่ยากขึ้นทุกวัน เพราะมีแต่คน
เห็นแก่ตัว ไม่เคารพกฎกติกาและไม่ให้เกียรติผู้อื่น ” ผมรู้สึกไม่สบอารมณ์กับ
พฤติกรรมของเด็กกลุ่มนั้นเช่นกัน
“ลุงสงสัยว่าจะติดยงติดยาบ้างหรือเปล่าไม่รู้ บางวันเห็นกระป๋องเบียร์
ก้นบุหรี่เกลื่อนเลย” ลุงเดชตั้งข้อสังเกต “หมู่บ้านเราไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน”
90 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 90 21/3/2561 BE 10:00
