Page 95 - kpi18630
P. 95
วันนั้นพ่อเหมือนได้หลุดพ้นจากกรงขังออกไปสู่อิสรภาพอันหอมหวาน ไม่
กี่วันต่อมาพ่อก็ท�าเรื่องโอนย้ายต�าแหน่งจากร้อยต�ารวจตรีไปท�าหน้าที่ในต�าแหน่ง
ผู้ช่วยผู้พิพากษาประจ�าศาลจังหวัดสระบุรี ตอนแรกผมคิดว่าพ่อจะพาครอบครัว
ย้ายไปอยู่ที่โน่นด้วยกัน แต่พ่อได้บอกกับพวกเราว่าจะอยู่ที่ทาวน์เฮ้าส์หลังเดิม เป็น
เพื่อนกับลุงเดช พ่อมีบ้านพักอยู่ในศาลจังหวัดก็จริง แต่ในวันหยุดพ่อจะกลับมา
เยี่ยมบ้านเป็นประจ�า ทุกอย่างยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เพราะพ่อรู้
ตัวเองดีว่าแม้จะมีต�าแหน่งสูงส่งสักแค่ไหน แต่จิตใจก็ยังเป็นพลเมืองธรรมดาคนหนึ่ง
ซึ่งมีศักดิ์ศรีเท่าเทียมกัน
เชาว์ศิลป์ จินดาละออง
พื้นเพเป็นชาวนครศรีธรรมราช
ปัจจุบันอยู่ที่นนทบุรี จบมัธยมต้นจาก
ร.ร.มหาวชิราวุธ สงขลา มาเรียนต่อชั้นมัธยม
ปลายที่กรุงเทพฯ ส�าเร็จการศึกษาจากคณะ
มนุษยศาสตร์และคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัย
รามค�าแหง มีผลงานทั้งบทกวี เรื่องสั้น และ
บทความในนิตยสารต่างๆ ได้รับรางวัลพาน
แว่นฟ้าจากบทกวีการเมืองในปี ๒๕๔๗ และ ปี ๒๕๕๐,รางวัลสุภาว์ เทวกุลฯ,
รางวัลนายอินทร์อะวอร์ดจาก “รวมเรื่องสั้นยอดเยี่ยมประจ�าปี ๒๕๔๙”,
ผลงานรวมบทกวีนิพนธ์: “ค�าร้องขอของแผ่นดิน”,“บาดแผลของ
แผ่นดิน”,ผลงานรวมเรื่องสั้น: “ใครจะรู้ว่าโลกนี้ยังมีแสงสว่าง”,“ท่ามกลาง
ความขัดแย้ง”,“เหมือนวันวานเพิ่งผ่านเลย (ในนาม นิราศ นิรันดร) ”,How
To :“ก้าวอย่างผู้ชนะ”,“สุขสร้างได้ด้วยใจเรา”
ปัจจุบัน เชาว์ศิลป์ จินดาละออง เป็นนักเขียนอิสระและข้าราชการ
บ�านาญ
94 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 94 21/3/2561 BE 10:00
