Page 98 - kpi18630
P. 98
เมื่อพวกเขาเดินเข้าใกล้ในระยะห่างประมาณ ๓ เมตร ผู้กองกระซิบเบาๆ
ข้างหูผมว่า “ยิง!”
ผมสะดุ้งตกใจกับค�าสั่งนั้น หันไปมองหน้าเพื่อความแน่ใจ แต่ผู้กองไม่
สบตาด้วย
“ผมว่า....”
ผมตัดสินใจเอ่ยด้วยน�้าเสียงแห้งผาก เพราะเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าขณะนี้
สงบลงแล้ว ต่างจากเมื่อสามวันก่อนที่ยังค่อนข้างสับสนรุนแรง และอีกอย่าง เราได้
รับค�าสั่งแค่ให้คุมพื้นที่เท่านั้น ไม่มีค�าสั่งจับตายใครทั้งสิ้น
“ไม่ต้องเถียง ฉันบอกให้ยิง!”
ผู้กองพูดเบาแบบกระซิบข้างหู แต่หนักแน่นชัดเจนทุกถ้อยค�าจนเกินกว่า
จะรับไหว ผมรู้ดีว่า การออกค�าสั่งแบบได้ยินกันแค่ ๒ คน นี้ ถ้าเกิดโชคร้ายกลาย
เป็นคดีที่ต้องมีการสอบสวน ผมโดนรับความผิดเต็มๆ ไปคนเดียว!
. . . . .
ฤดูหนาวปีนี้มาเร็ว แต่ไม่แน่ใจว่าจะอยู่นานหรือไม่... บางวัน แค่เพียงลม
หนาวแผ่วบางโชยมาตอนเช้า สายหน่อยก็แดดเปรี้ยง และเปลี่ยนเป็นฤดูร้อนอย่าง
เต็มที่ในตอนกลางวัน ครั้นตกบ่ายถึงเย็น อาจกลายเป็นฤดูฝน ผู้คนในประเทศนี้ จึง
มีค�ากล่าวติดปากว่า ‘สามฤดูในวันเดียว!’ และไม่แปลกเลย แม้ผ่านมาจนเกือบถึง
ต้นธันวาแล้ว ยังมีอีกค�ากล่าวติดปากชาวบ้านที่ใช้ทักถามกันจนเบื่อว่า ‘ปีนี้น�้าจะ
ท่วมไหมเนี่ย?’
เย็นวันหนึ่ง ขณะขับรถบนถนนสายเล็กๆ เลียบคลอง ตรงไปยังบ้านของ
ผม ระหว่างทาง สังเกตเห็นชาวบ้าน ๔-๕ คน ก�าลังยืนจับกลุ่มพูดคุยกันอยู่ข้างถนน
ผมจอดรถ เปิดกระจกหน้าต่างถามพวกเขาว่ามีอะไรหรือ? ชายคนหนึ่งตอบว่า น�้า
ในล�าคลองก�าลังขึ้นสูง
“ไม่เกินตีสอง น�้าท่วมถนนนี้แน่...”
97
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 97 21/3/2561 BE 10:00
