Page 85 - kpi18630
P. 85

ทุกคนในครอบครัวต่างดีอกดีใจกันถ้วนหน้าที่พ่อมียศร้อยต�ารวจตรีติดอยู่
                  บนบ่า ไม่สูงส่งแต่ก็ไม่ต�่าต้อยด้อยเกียรติไปกว่าใคร แต่ชีวิตการท�างานของพ่อกลับ

                  ไม่ลื่นไหลอย่างที่คิด สาเหตุหลักมาจากตัวพ่อนั่นเองที่เป็นคนตรงไปตรงมาจน
                  เกินไป ไม่รู้จักรับใช้นาย ไม่ประจบนาย และไม่หาเงินให้นายเพื่อความดีความชอบ
                  นานๆ พ่อถึงจะได้สองขั้นกับเขาสักครั้ง บางปีมีผลงานเห็นๆ ว่าไม่พลาดแน่ แต่กลับ

                  วืดไปอย่างน่าเสียดาย นั่นเป็นผลมาจากการจับแหลกแบบไม่เกรงอกเกรงใจใคร
                  จึงถูกอ�านาจมืดเล่นงานเสียย�่าแย่ เพื่อนบางคนเข้ามาปลอบอกปลอบใจให้พ่อลอง
                  ปรับเปลี่ยนทัศนคติในการท�างานเสียใหม่ คือให้รู้จักใกล้ชิดนายและท�าตัวผสม

                  กลมกลืนกับคนอื่นบ้าง ท�านองเข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม
                         แต่พ่อก็ยังเป็นพ่ออยู่ดี อุดมการณ์อย่างไรก็เป็นอย่างนั้นไม่เปลี่ยนแปลง
                         ตอนนั้นลุงเดชลากสายยางฉีดน�้ารดต้นไม้เข้ามาใกล้ทุกที จนเกือบมาถึง

                  มุมบ้านที่ผมยืนอยู่
                         “ยังขยันขันแข็งเหมือนเดิมนะลุง” ผมร้องทักออกไปแบบคนคุ้นเคย

                         ลุงเดชชะงักนิดหนึ่งก่อนเหลียวหน้ามามอง แล้วยิ้มแฉ่ง “มาเมื่อไหร่วะ
                  ชาติ”
                         “เมื่อคืนเกือบสองทุ่มครับลุง รถติด” ผมพูดจานอบน้อมและให้เกียรติ

                  เพื่อนของพ่อทุกครั้ง “เป็นห่วงทางบ้าน ได้ข่าวน�้าท่วมแล้วใจคอไม่ดี ไม่น่าเชื่อว่า
                  ปีนี้น�้าในแม่น�้าเจ้าพระยาจะเอ่อขึ้นสูง มีแต่แม่กับน้องสาวเท่านั้นที่อยู่บ้าน หากมัน

                  ท่วมขึ้นมาจริงๆ คงช่วยไม่ทันแน่ อีกอย่างพ่อก็ไม่อยู่เสียด้วย”
                         ลุงเดชรับรู้เรื่องราวที่พ่อถูกค�าสั่งย้ายจากนนทบุรีไปอยู่นครนายกมาตั้งแต่
                  สองปีที่แล้ว เป็นเคราะห์กรรมของพ่ออีกตามเคยที่ไปจับบ่อนการพนันของเจ้าพ่อ

                  คนหนึ่งเข้า ในวันเดียวกันนั้นเจ้าของบ่อนคนดังก็โทรศัพท์ถึงผู้ก�ากับเพื่อระงับเรื่อง
                  ไม่ให้ไปถึงศาล และแล้วเรื่องทุกอย่างก็ถูกเก็บดองไว้ในลิ้นชักอย่างเงียบเชียบ ชีวิต
                  การงานของพ่อดูเหมือนหักงอและระหกระเหินไม่มีที่สิ้นสุด ตอนนั้นผมเรียนจบ

                  มหาวิทยาลัยพอดี และได้งานท�าที่บริษัทผลิตชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์แห่งหนึ่งย่าน




                  84                        ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”





         01-288 Power of Thai People_Edit.indd   84                            21/3/2561 BE   10:00
   80   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90