Page 33 - kpi18630

คนเปิดประตูรั้วออกมา บางคนก็ออกมารดน�้าต้นไม้ บางคนก็พาหมาออกมาขี้
บางคนก็ออกมากวาดหน้าบ้าน แต่สังเกตได้ว่าสายตาของทุกคู่มองมาที่ผมกับน้อง
และที่ส�าคัญก็คือที่โผล่ออกมาจากบ้านเป็นแม่มดกันทั้งนั้นเลย ชุดด�าๆ เทาๆ แล้ว

ก็ตาขุ่นๆ ขวางๆ และเสียงแหบๆ สั่นๆ ท่าทางงกๆ เงิ่นๆ ตามแบบแม่มดเลยทีเดียว
น้องจี้บอกกับผมว่า “น่ากัวทุกตัวเลย”
ผมไม่ค่อยกลัวเท่าไรเพราะผมเป็นลูกผู้ชาย สงสารแต่น้องจี้ที่ขึ้นจักรยาน
ทีไรก็เอาแต่กอดหลังผมแล้วก็ร้องว่า หนูกัวๆ พวกแม่มดได้ยินแต่ก็ไม่เคยยิ้ม หรือ
บางตัว(ขอเรียกตามน้องบ้าง)ก็ยิ้มแสยะๆ ชอบกล

ผมหนีพวกแม่มดโดยการขี่พาน้องไปจนสุดท้ายซอยซึ่งเป็นชายคลองและ
มีต้นไม้ใหญ่ร่มครึ้ม เหมาะส�าหรับการห้อยโหนของผมเป็นอย่างยิ่ง ส่วนน้องจี้ก็จะ
ยืนเต้นเร่าๆ ร้องกรี๊ดๆ อยู่โคนต้น “ขึ้นด้วยๆ ..” เธอร้องอยู่อย่างนั้น

ทันใดนั้น สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น แม่มดสามตนปรากฏตัวขึ้นที่โคนต้น มา
ได้ไงผมก็ยังสงสัย คนที่เป็นหัวโจก(ดุกว่าเพื่อน) มองน้องจี้ ชี้มือมาที่ผมแล้วร้อง
ตะโกนว่า
“พาน้องกลับบ้านเดี๋ยวนี้นะ..จ�าไว้อย่ามาเล่นแถวนี้อีก”
ผมมองลงมาจากต้นไม้ น้องจี้ร้องไห้เสียงดังกว่าเสียงร้องกรี๊ดๆ อีก แถม

ยังร้องตะโกนด้วยว่า “แม่มดๆ ไป๊ๆ ”
แม่มดตัวที่ชี้หน้าผม หันมามองมือเล็กๆ ที่ชี้หน้าไล่แกแล้วหันมาชี้หน้า
น้องจี้บ้างและว่า “หนูไม่ต้องมาไล่ฉันหรอก ฉันก็ไม่อยากยุ่งกับเด็กโง่ๆ แบบแกสอง

คนเท่าไหร่นักหรอก”
“แงๆ แง้ๆ ” น้องจี้ตะเบ็งเสียงดังลั่น
แม่มดสามตัวไม่ไปตามมือเล็กๆ ของน้องจี้ หากยืนมองจนกระทั่งเราสอง
คนต้องกลับบ้าน ผมเป็นห่วงน้องนะครับว่ากลัวยายแม่มดจนเสียงแหบเสียงแห้ง
จึงขี่กลับบ้านโดยเร็ว แม่มดคนเดิม ยังส่งเสียงดังตามมาส�าทับอีกว่า “อย่ามาแถว

นี้อีกนะ จ�าไว้ ไม่ได้มีแต่แม่มด มีพ่อมดด้วย” แล้วตามด้วยเสียงหัวเราะเหอๆ แบบ
ที่ผมเคยได้ยินในหนังเลยครับ อูยๆ ผมงี้กลัวจนผมตั้งเด่เลย

32 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”

01-288 Power of Thai People_Edit.indd 32 21/3/2561 BE 10:00