Page 28 - kpi18630
P. 28
เคราะห์ร้ายเหลือเกินที่เราได้รัฐบาลที่ตัดสินใจอะไรแทบจะไม่ได้เลยนั้น
มาเพิ่มความมืดด�าเป็นเงาคลุมประชาธิปไตย ก่อสถานการณ์ให้ทรุดหนัก เลว และ
สับสนจนไร้ต้นปลายอันแท้จริงของเหตุการณ์
ผมไม่อยากใส่ใจต่อรัฐบาลประชาธิปไตยในขณะนั้นไม่อยากแยแสกลุ่มพลัง
ใดๆ อีกต่อไป และแม้แต่สื่อมวลชนเช่นหนังสือพิมพ์ซึ่งเป็นอาชีพของผม ผมก็อยาก
จะเหวี่ยงทิ้งออกไปเสียให้ไกลๆ ..ผมนึกถึงแต่มือเรียวเล็กที่เปื้อนเปรอะเลอะกาว
นึกถึงดวงหน้าอันสะอาดในชุดเสื้อผ้ามอมแมมและทีท่าอันตื่นตระหนกที่เราได้พบ
กันบนซอยเหงาอ้างว้างเมื่อเช้าตรู่ของวันนั้น –ป่านนี้เธอจะรู้หรือไม่หนอว่าจะเกิด
อะไรขึ้นกับตัวเธอ...
เหมือนพายุที่ระเบิด ส�าแดงฤทธิ์อันหยาบช้าหลังตั้งเค้าให้ท้องฟ้ามัวมืด
มาแล้วก็นานนักหนา และเหมือนเปลวไฟที่ไหม้ร้อนท�าลายผลาญพร่าสรรพสิ่งนานา
อยู่ที่ไหนสักแห่ง ผมรับรายงานข่าวเช้าวันนี้เหมือนกับที่กล่าวมาแล้วนั้นแทบจะทุก
บรรทัด มีความตายด้วยหยาดน�้าตาเรียงรายไหลเป็นทางอยู่ในที่แห่งนั้น
๔
เมื่อเหตุการณ์ทุกๆ อย่างได้ก้าวเข้าสู่ภาวะสงบเป็นปกติเรียบร้อยมาได้
หลายวันแล้วนั่นแหละ ผมถึงได้มีโอกาสรายงานข่าวชื่อคนตายบนวันอันวุ่นวายเหล่า
นั้น ซึ่งมีเธออยู่ด้วย เธอผู้หอบหิ้วใบปลิวมาชะงักหยุดอยู่เบื้องหน้าผมบนซอยเล็กๆ
แคบๆ เปลี่ยวและยาวเหยียดเหมือนเส้นทางรถไฟ เมื่อเช้าของวันที่เพิ่งจะผ่านมา
ไม่นานนัก
เธอ-ผู้เป็นเจ้าของค�าพูดอันจะธรรมดา “ในประเทศของเรานั้น เราจะต้อง
ช่วยกันสร้างความถูกต้องและเป็นธรรม” เธอมีวันเวลาเกิดมา ซึ่งถ้าจะคาดคะเน
แล้วก็ราวน้องสาวคนเล็กของผม ความผิดของเธอที่พอจะรู้ได้โดยไม่ต้องใช้การ
วิเคราะห์ก็คือ เธอมีความคิดที่โตใหญ่เสียจนเป็นภัยต่อตัวเธอเอง
ผมไม่อาจแสดงทัศนะที่จะสนับสนุนหรือคัดค้านได้ว่าสิ่งที่เธอได้กระท�าลง
ไปนั้นผิดหรือถูก ชอบธรรมหรือไม่ แต่สิ่งที่ผมจะปักใจเชื่ออยู่ตลอดไป ไม่ว่าวันนี้
27
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 27 21/3/2561 BE 10:00
