Page 32 - kpi18630
P. 32
พ่อท�างานบริษัทครับ แต่ท�าอะไรผมก็ไม่รู้ ส่วนแม่ท�างานแม่บ้าน รับจ้าง
บ้านโน้นบ้านนี้ท�าความสะอาดบ้านไป ผมไม่ค่อยชอบเท่าไรเพราะมีความรู้สึกว่าแม่
เหนื่อยมาก และเงินรายได้ของแม่ก็ไม่แน่นอน แล้วแต่เขาจะจ้าง เมื่อย้ายมาอยู่
หมู่บ้านใหม่ แม่ก็ต้องหางานใหม่ ต้องสังเกตเอาเองว่าบ้านไหนเขาจะจ้างแม่บ้าง
นั่นเป็นสาเหตุท�าให้ผมไม่ชอบบ้านในซอยนี้เท่าไรครับ
เพราะอะไรน่ะหรือครับ ก็เพราะว่าหมู่บ้านนี้มีแต่แม่มดครับ
แม่มดจริงๆ นะครับ ผมเห็นตั้งแต่วันแรกเลยครับ ผมเอาจักรยานคันเล็ก
ออกมาขี่กับน้องจี้ ให้น้องจี้ซ้อนท้าย เจอแม่มดตัวแรก เอ๊ยคนแรก ถือไม้เท้าจังก้า
อยู่กลางถนน ผมสั้นแต่ขาวโพลนไปทั้งหัว แกหยุดยืนแล้วตะโกนว่า
“ยู้ด..”
เล่นเอาผมเบรคแทบไม่ทัน
แกเอาไม้เท้ากายสิทธิ์ชี้หน้าผมแล้วว่า
“นี่ๆ อย่าขี่ฉวัดเฉวียนสิ..เดี๋ยวล้มไปแล้วจะว่ายังไง”
ผมท�าคอย่นมองไปยังใบหน้าแก แต่แล้วก็ต้องตกใจสุดขีด แม่มดชัดๆ ตา
แกงี้ขุ่นเชียวครับ แกใส่ชุดด�าๆ เทาๆ ท�าท่าเหมือนจะขี่ไม้เท้า ซ�้ายังแผดเสียงได้
เหมือนแม่มดอีกเพราะมันสั่นๆ แหบๆ ชอบกล แต่ผมก็อาศัยความกล้า ตอบไปว่า
“ไม่ล้มหรอกครับ...เพราะผมเก่ง”
สิ้นเสียงผมแกก็แกว่งไม้เท้ากายสิทธิ์ทันที เกือบจะโดนหน้าผม น้องจี้กอด
เอวผมแน่น
“เก่งยังไง แล้วถ้าชั้นล้มไปล่ะ”
“อ้าว..”ผมอุทานด้วยความแปลกใจ แกกลัวแกล้มต่างหากแกไม่ได้กลัว
ผมล้ม ผมก็เลยแลบลิ้นหลอกแกทีหนึ่งก่อนจะบึ่งพาน้องจี้กลับบ้าน เรื่องนี้เราสอง
คนเก็บกันเงียบกริ๊บ สัญญากันว่า เราจะไม่มีวันให้พ่อกับแม่รู้เป็นอันขาด
แต่เหมือนแม่มดจะรู้ แค่สามวันหลังจากนั้นผมก็สังเกตได้ว่า มีความ
เคลื่อนไหวบางอย่างเกิดขึ้นในซอย พอตอนเย็นเราสองคนออกไปขี่จักรยาน ก็จะมี
31
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 31 21/3/2561 BE 10:00
