Page 29 - kpi18630
P. 29
หรือวันไหน ก็คือเชื่อความคิดของเธอบริสุทธิ์ สะอาด ไร้เล่ห์กลมารยาคล้ายทีท่า
และรอยยิ้มที่ได้พบเห็นวันนั้น
ผมเกิดความคิดอันวิปริต อยากจะไปที่โรงพยาบาลที่ศพของเธอยังค้างคา
อยู่ ด้วยความอยากรู้ว่าเธอถูกท�าร้ายที่ตรงไหนบ้าง..เรือนร่างเล็กๆ บอบบางคงอยู่
ในชุดเสื้อด�ากางเกงยีน รองเท้าผ้าใบเปื้อนฝุ่น หรือว่าเปลี่ยนไปเสียแล้ว นิ้วมือเรียว
งามที่เปรอะเลอะกาวและล�าแขนอันสลักเสลาที่เคยแนบแผ่นใบปลิวนั้นเล่า จะคง
อยู่ดีอยู่หรือ-หรือว่าเต็มไปด้วยรอยแผล แหลกหักยับเยินอย่างจดจ�ากันไม่ได้
และใบหน้าอันงามสะอาดของเธอ ไร้การตกแต่ง แย้มยิ้มบริสุทธิ์จะส่อแวว
ปวดร้าว ตกใจก่อนหมดลมหายใจ-เป็นอย่างนั้นหรือไม่ ผมอยากรู้นัก!
แต่จนแล้วจนรอดผมไม่อาจขยับไปไหนได้ คงได้แต่นั่งจ่อมมองดูชื่อของ
เธอที่ผมแอบจดใส่กระดาษเอาไว้ในร้านกาแฟวันนั้น กระดาษแผ่นนั้นยับยู่ยี่ แต่ยัง
ขาวสะอาด
ผมหยิบสีแดงขีดทับลงบนชื่อและนามสกุลของเธอแต่เขียนเติมลงว่า.. “เธอ
ยังมีชีวิตอยู่ อย่างน้อยก็ในใจของฉัน...”
นักหนังสือพิมพ์อย่างผมขี้ขลาดและอับอายเกินกว่าจะท�าอะไรได้มากไป
กว่านี้...
อัศศิริ ธรรมโชติ
เป็นนักเขียนเรื่องสั้น เจ้าของรางวัลซีไรต์
ปี พ.ศ. ๒๕๒๔ (ขุนทอง เจ้าจะกลับเมื่อฟ้าสาง)
เกิดเมื่อ: ๑๐ กรกฎาคม ๒๔๙๐ อ�าเภอ
หัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์
หนังสือ: ขอทาน แมว และคนเมา,
มหกรรมในท้องทุ่ง, ขอบฟ้าทะเลกว้าง
ภาพยนตร์: ครูแก
28 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 28 21/3/2561 BE 10:00
