Page 35 - kpi18630
P. 35
มันอุ้มน้องจี้ไว้ ปากก็พูดว่า “เฮ่ย...ไอ้บ้านนี้พ่อมันสอนดี.. ไม่กินเดี๋ยวกู
ป้อนเอง”
ถึงตอนนี้ยายจี้ก็ดิ้นร้องไห้ออกมาดังลั่น แต่ไอ้คนที่อุ้มมันเอามือปิดปาก
น้องไว้ ผมรู้แล้วว่า สถานการณ์ไม่ดี
“ช่วยด้วย” ผมร้องตะโกนออกไปดังลั่น “ช่วยด้วย”
ผมร้องได้สองครั้งก็รู้สึกเหมือนมีมือมากระแทกเข้าที่หัว ผมล้มลงไปที่พื้น
และมองไปเห็นน้องจี้ดิ้นกระแด่วๆ อยู่ในมือของคนร้าย พ่อครับ ช่วยผมด้วย ผม
คิดได้แค่นั้นก่อนจะรู้สึกว่าทุกอย่างมันชุลมุนพัลวันพัลเกไปหมด
ภาพที่ผมลืมไปแล้วกลับเข้ามาวนอยู่ในหัวของผมอีกครั้ง ผมยืนอยู่ระหว่าง
คนสองคนที่ก�าลังตบตีกัน แต่ไม่ใช่พ่อกับแม่หรอก เพราะตอนนั้นผมยังไม่เจอพ่อ
กับแม่ มีเสียงด่าทอกัน ผมไม่รู้ว่ามันเป็นค�าว่าอะไร รู้แต่ว่ามันหยาบคาย ต่างคน
ต่างก็ฟาดมือกันไปมา โดยมีผมวิ่งไปวิ่งมาอยู่ตรงกลาง ท้ายสุดคนหนึ่งก็หายไป และ
คนที่ผมอยู่ด้วยก็หายไปอีกคน ผมจ�าได้แค่นั้นและเป็นความจ�าที่ผมไม่อยากจ�า รู้
แต่ว่ามันน่ากลัว มีเสียงดังและเสียงคนทุบตีกัน ผมเกลียดเสียงนี้และขณะนี้มันดัง
อยู่ต่อหน้าผม
“กรี๊ดๆ กรี๊ดๆ กรี๊ดๆ ”
ผมได้ยินเสียงร้องจริงๆ ครับ แต่ไม่ใช่เสียงของน้องสาวผม เพราะมันดัง
กว่ามาก มันก้องเข้าไปในโสตประสาทของผมจนผมสะเทือนไปทั้งตัว มีความรู้สึก
เหมือนว่าตัวผมแทบจะแตกออกจากกัน
พอเสียงสงบลง ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้น คนสามคนนั้นหายไปหมดแล้วครับ
รอบตัวผมมีแต่แม่มดเต็มไปหมด ผมกลัวจนตัวสั่น นี่ผมกับน้องจะต้องตายเพราะ
ยายพวกแม่มดนี่ใช่ไหม “จี้...”ผมเรียกชื่อน้องและมองไปรอบๆ ไม่มีเงาของน้อง
น้องผมหายไปแล้ว เพราะค�าสาปของยายแม่มดนี่กระมัง ผู้ชายสามคนนั้นก็คงเป็น
แม่มดปลอมตัวมา
“จี้..จี้”
34 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 34 21/3/2561 BE 10:00
