Page 244 - kpi18630
P. 244
แค่ใช้ขาตะกุยอากาศ ส่วนปากก็พยายามจะงับเจ้าสิ่งที่กดทับอยู่ใต้คาง เปล่า..
มันไม่ได้โกรธ กลับสนุกเสียด้วยซ�้า ช่วงแรกๆ ลูกชายต้องไล่จับมันไปอาบน�้า ฟอกตัว
ด้วยแชมพู ต่อมาดูมันไม่ค่อยดื้อ กลัวน�้าน้อยลง คงรู้สึกสบายเนื้อตัว แต่หมาก็คือ
หมา ยังไงก็ต้องหลอกล่อจับมาอาบน�้า แต่เชื่อเถอะ สักประเดี๋ยวมันก็จะกลับไป
คลุกดินคลุกทรายตามเดิม
ตอนโรงเรียนยังไม่ปิดเทอม ช่วงกลางวันอีขาวมักออกไปสังคมกับหมาอื่นๆ
อยู่บ้าง แรกๆ ก็จ�ากัดบริเวณอยู่แค่ละแวกบ้าน ต่อมาก็เดินทอดน่องไปถึงร้านสะดวก
ซื้อยี่สิบสี่ชั่วโมงในตลาด แต่ไม่ว่ามันจะไปไกลขนาดไหน หากเมื่อถึงตอนเย็น มันก็
จะกลับมารอลูกชายผมอยู่ที่หน้าบ้านเสมอ และทันทีที่เห็น มันจะวิ่งออกไปรับ
กระโจนเข้าหาพร้อมร้องครางหงิงๆ เหยียดขาคู่หน้าเหมือนจะสวมกอด จากนั้นก็
จะตามพันแข้งพันขามาถึงประตูบ้าน
“แลตะ... มันคงดีใจที่เจ้าของกลับมา” แม่พูดพร้อมหัวเราะขบขัน เมื่อเห็น
ภาพตรงหน้า “ นี่ถ้ามึงไม่เลี้ยงไว้ ป่านนี้ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน หมาก็เหมือนคนนั่นแหละ
พอหิวก็อยากกิน แต่นี่อีฉลวยวันๆ ไม่รู้แล่นเปรตไปถึงไหนต่อไหน คนบ้าอะไร เล่น
จนกลับบ้านไม่ถูก”
ส�าหรับผม อีขาวอาจท�าให้รู้สึกดีอยู่บ้าง โดยเฉพาะช่วงที่มีข่าวรถถูก
ลักขโมยกันบ่อยๆ เมื่อเห็นมันเข้าไปนอนใต้ท้องรถทุกคืน จริงอยู่แม้รถกระบะค่อน
ไปทางเก่าแล้วก็ตาม แต่ก็ส�าคัญยิ่งยวดส�าหรับคนชั้นล่างอย่างผม แม้รถที่หายส่วน
ใหญ่มักจะเป็นมอเตอร์ไซค์ก็เถอะ และบางครั้งก็รู้สึกดีที่ได้เห็นมันวิ่งตามหลัง ตอน
ผมขี่มอเตอร์ไซค์ไปตลาด แม้ทุกครั้งแค่ห่างบ้านไม่เกินร้อยเมตร ผมเป็นต้องหยุด
รถแล้วหันมาไล่มันกลับ
ผมไม่ใช่พวกชอบเลี้ยงหมาเลี้ยงแมวอะไรนัก หากจะเลี้ยงไว้สักตัว
นั่นหมายถึงไม่รู้ใครที่ไหนแอบมาทิ้งเอาไว้ และเจ้าสัตว์สี่ขาก็อาจเล็กบอบบางเกิน
กว่าจะใส่กระสอบไปทิ้งต่อยังที่อื่น ผมกลัวความผูกพันที่มาพร้อมกับการพลัดพราก
เพราะที่ผ่านมาก็มีไม่น้อย แม้เจ้าของอุตส่าห์เลี้ยงดูอย่างดี แต่ด้วยความซุกซนตาม
ประสา สุดท้ายมักถูกรถเหยียบตายอยู่บนถนน
243
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 243 21/3/2561 BE 10:00
