Page 240 - kpi18630
P. 240
ต่างหาก แล้วไหนกลิ่นตุๆ จากจั๊กกะแร้อีกล่ะ ตอนนี้ผมรู้สึกเหนียวหนึบไปทั้งตัว
และเหงื่อก็ท�าให้เจ็บแสบไปทุกจุดของแผลถลอก ไม่ว่าที่วงแขน ต้นขาด้านใน
กระทั่งฝ่าเท้าที่ยังแสบร้อนทั้งสองข้าง
ในห้องน�้า ผมได้ยินเสียงขันพลาสติกครูดกับพื้นก้นกะละมัง ดังติดต่อกัน
สามสี่ครั้ง
“เฮ้ย... ยังล้างมือ ล้างเท้าไม่เสร็จอีกหรือ” ผมเริ่มหงุดหงิดในความล่าช้า
ของลูกชายวัยสิบขวบ อยากให้เขาขี่มอเตอร์ไซค์ไปร้านสะดวกซื้อยี่สิบสี่ชั่วโมง ผม
ต้องการน�้าเกลือแร่แช่เย็นสักขวด ส่วนเขาอยากซื้ออะไรก็ตามใจ
“น�้าประปาไม่ค่อยไหล อะพ่อ” ลูกชายร้องตอบ “แย่กว่าวันก่อนๆ ซะอีก
คราวนี้จะอาบน�้ากันที่ไหน”
ผมฉุกคิดเรื่องนี้ขึ้นมา และยิ่งท�าให้หงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก หลายวันมา
แล้วหรืออาจค่อนเดือนได้กระมัง ประปาหมู่บ้านมีปัญหา เพื่อนบ้านต่างบ่นระอา
กันทุกวัน พวกช่างซ่อมบ�ารุงและผู้เกี่ยวข้องทุกคน ถูกเอ่ยชื่อพร้อมค�าต�าหนิ ไล่เรียง
ไปถึงสมาชิกเทศบาล และนายกเทศมนตรีกันเลยทีเดียว แม้ทุกคนต่างรู้เต็มอก หลัง
น�้าท่วมใหญ่ปีนี้ ช่วงสามสี่เดือนต่อมา พวกเราต่างต้องเผชิญภัยแล้งกันอย่างเท่า
เทียม ยิ่งช่วงเช้าและตอนเย็นๆ ที่ทุกคนต่างต้องการใช้น�้า ชุมชนที่ก�าลังเป็นเมือง
ใหม่อย่างที่นี่ เสียงขุ่นเคืองก็พร้อมจะดังขึ้นทุกหลังคาเรือน
“อาบน�้าในโอ่งของย่าก็แล้วกัน”
ผมตัดบทเอาง่ายๆ เหมือนกับวันก่อนๆ โดยใช้โอ่งเก็บน�้าหลังบ้านของแม่
ที่มีอยู่สี่ใบแก้ขัดไปพลางๆ ทั้งๆ ที่แม่ก็บ่นให้ได้ยินอยู่ทุกวันเช่นกัน
“กูว่าเอาไว้ล้างถ้วย ล้างชาม แต่มันพากันมาอาบ ทั้งพ่อทั้งลูก...” แม่มัก
บ่นปอดแปดท�านองนี้ และเหมือนพยายามให้เข้าหูผมไปด้วย แต่แกก็บ่นไปอย่าง
นั้นแหละ เพราะบ้านติดกันย่อมรู้และพบเจอปัญหาเดียวกัน “ตอนกลางวัน ต้อง
รู้จักเอาถังรองน�้าไว้มั่งสิ ของกูในห้องน�้าเปิดไว้เรื่อยแหละ เข้าแลเป็นทีๆ เต็มถังแล้ว
ค่อยปิด”
239
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 239 21/3/2561 BE 10:00
