Page 243 - kpi18630
P. 243
“ ป้าเห็นมันน่ารักดี ชอบเข้ามาคลอเคลีย กระดิกหางประจบประแจง ใคร
ไปใครมาก็ชอบมันกันทั้งนั้น” ใครไปใครมาที่ป้าฉลวยกล่าวถึงก็คือพวกที่ร่วมวงไพ่
“ที่จริง มันมีอยู่สองตัว ตัวเมียทั้งคู่ สีขาวเหมือนกันเลย ตอนแรกจะขอมาทั้งสอง
ตัวนั่นแหละ กลัวว่าแยกกันแล้ว มันจะเหงา แต่เจ้าของอยากเลี้ยงเฝ้าบ้านไว้สักตัว”
โชคดีเป็นบ้า ผมนึกในใจ
“เลี้ยงไว้ตะ ใช่สิ้นเปลืองอะไรนักหนา” แกพูดหน้าตาเฉย ก่อนตบท้าย
ด้วยแง่คิดดีๆ “ กลางคืนมึงจอดรถยนต์ไว้หน้าบ้าน มันจะได้นอนเฝ้า อ่อ.. แล้วคืน
ก่อนรู้ข่าวยัง รถเก๋งของน้ากล้วยก็ถูกลัก...”
ชื่อนี้คุ้นหู ไม่แน่ใจว่าเป็นคนเดียวกับน้ากล้วย เจ้าของร้านน�้าชาในตลาด
หรือเปล่า และผมก็ไม่ได้ซักไซ้ไล่เรียงอะไร
“..นั่นแกก็จอดไว้หน้าบ้านเหมือนกัน” ป้าฉลวยย�้าอีกที
คงเพราะไม่มีหมาคอยเฝ้าให้แน่ๆ ผมพอนึกออก
บ่ายวันนั้น แม่ไม่อยู่ ไม่รู้ไปไหน แต่ทันทีที่รู้ความจริง แม่ก็ใส่ไม่ยั้ง คงหวัง
ให้ดังไปถึงท้ายบ้าน แต่ป้าฉลวยออกไปข้างนอกเสียแล้ว
“อีเปรตนั่น มันเคยอยู่ติดบ้านเสียเมื่อไหร่ วันๆ ออกไปเล่นไพ่ถึงไหน
ต่อไหนก็ไม่รู้ บางทีหายไปสามสี่วันกว่าจะกลับสักหน แล้วอ้อร้ออยากจะเลี้ยงหมา”
แม่วิพากษ์เสียงดัง “แล้วทีนี้พอใครให้ข้าวให้น�้า มันก็จะมาอยู่กับคนนั้นนั่นแหละ”
แม่หยุดปากครู่หนึ่ง เมื่อสบตากับอีขาว และเห็นหางที่ก�าลังกระดิกไปมา
“แต่ช่างเถอะ สงสารมัน ถือว่าเลี้ยงเอาบุญ...”
แม่ไม่ชอบคนเล่นการพนัน อาจฝังใจที่เมียของผมก็เคยเป็นแบบนั้น จาก
เล่นสนุกครั้งละไม่กี่บาท จนติดงอมแงมสร้างหนี้สินไว้รอบบ้าน หน้าที่ในครัวเรือน
ไม่เอาใจใส่ และเป็นเหตุถึงขั้นหย่าร้าง แม้เรื่องนี้ป้าฉลวยมีส่วนเข้ามาเกี่ยวข้องเพียง
เล็กน้อย แต่ก็ท�าให้แม่พาลเกลียดแกไปด้วย
นับแต่นั้น ‘อีขาว’ หมาถูกทิ้งก็มาอยู่กับเราจริงๆ แต่คนที่ใส่ใจมันมากที่สุด
คือลูกชายของผม เขาชอบเล่น ชอบหยอกกับมัน บางครั้งผมเห็นเขาจับมันให้นอน
หงาย แล้วเอาเท้าไปเหยียบซอกคอมันเบาๆ ขณะอีขาวพยายามดิ้นรน หากท�าได้ก็
242 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 242 21/3/2561 BE 10:00
