Page 242 - kpi18630
P. 242
ของมัน ไม่เห็นจะส่ายไหวแม้แต่น้อย อากาศอบอ้าวและลมที่เงียบกริบอย่างนี้ ว่าที่
จริงฝนน่าจะตกสักห่าใหญ่ๆ แต่คงไม่หรอก เพราะไม่ได้ยินเสียงฟ้าลั่นตูมตามเลย
สักครั้ง
ผมมองหลอดยาไดฟีลีนขนาดเล็กในมือ และบีบเอาน�้าสีขุ่นขาวละเลงไป
ตามจุดปวดเมื่อย โดยเฉพาะที่น่องและต้นขาทั้งสองข้าง บีบนวดแต่เพียงเบาๆ
หลอดยาแบนแฟบลงไปมากแล้ว ครั้งล่าสุดผมใช้มันตอนปวดข้อเท้าซ้าย หลังไป
เล่นฟุตบอลนัดกระชับมิตรระหว่างศิษย์เก่าโรงเรียนใกล้บ้าน นับแต่นั้นก็เก็บมันไว้
ในลิ้นชักโต๊ะมาตลอด
นี่คงเป็นเรื่องจริง ดั่งค�าพูดที่ว่า คนที่เคยเล่นกีฬาออกก�าลังกายอยู่บ่อยๆ
เมื่อหยุดไปนานๆ ส่วนใหญ่มักลงพุง โดยเฉพาะคนที่เป็นผู้ชายจะเห็นได้ชัดเจน แม้
รูปทรงจะไม่แปรเปลี่ยนเร็วเท่าพวกหันไปดวดดื่มเหล้าเบียร์ก็เถอะ ผมมองพุงของ
ตัวเอง น่าเกลียดอยู่ไม่น้อย ก่อนหน้านี้ เพื่อนฝูงที่ยังหุ่นดีบางคน เคยหยอกล้อผม
บ้างเหมือนกัน มันบอกจะเห็นได้ง่าย ตอนที่ยืนหันข้าง
“เออว่ะ...” ผมรีบออกตัว พร้อมนึกต�าหนิที่ดูแลตัวเองไม่ดี “ต้องหาเวลา
ไปออกก�าลังกายบ้างแล้ว”
แต่ก็เปล่า ผมไม่ได้ท�าอย่างที่พูดเลยสักที แม้แต่ออกไปวิ่งเหยาะๆ เรียก
เหงื่อในตอนเย็น
ผมไล่ตามองขึ้นมาถึงหน้าอก ตรงจุดที่เป็นแผลถลอก ยังมีเศษผิวหนัง
ชั้นนอกให้เห็นอยู่บ้าง แม้อาจไม่เจ็บแสบเท่าตอนอาบน�้า แต่ก็ยังรู้สึกแปลบปลาบ
อยู่ไม่น้อย และอีกสักครู่ เมื่อเอาก้อนส�าลีเปียกชุ่มด้วยน�้ายาล้างแผล ไล่เช็ดไปตาม
บริเวณแผลทุกจุด ผมรู้ดีว่าความรู้สึกนั้นจะเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว แม้จะมียาน�้าแดง
ตามมาช่วยให้ผ่อนคลายลงก็ตาม
บ้าจริง... เรื่องนี้ไม่ควรจะเกิดขึ้นตั้งแต่เริ่มแรก ถ้าเพียงแต่ป้าฉลวยที่อยู่
ถัดไปทางหลังบ้านของเรา จะเป็นคนรู้รับผิดชอบสักหน่อย แค่หมาตัวเดียว ไม่น่า
เชื่อ แกจะเลี้ยงไม่ได้ วันที่แกกลับมาบ้านอีกครั้ง และรู้ว่าหมาตัวนั้นได้มาอาศัยอยู่
กับผมเสียแล้ว แกยังมีหน้ามาพูดตะล่อมขอร้องผมอีก
241
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 241 21/3/2561 BE 10:00
