Page 247 - kpi18630
P. 247
กระจัดกระจายไม่ไกลกันนัก ต่างถูกกลุ้มรุมด้วยฝูงมดแดง
“น่าเวทนา ลูกเอ๊ย...” แม่หมายถึงเคราะห์กรรมของลูกหมาทั้งสี่
แล้วหลังจากนั้น อีขาวก็เอาแต่เที่ยวตะลอนไปเรื่อย แต่ก็ไม่ลืมมารอ
ลูกชายของผมที่หน้าบ้านทุกวัน และเมื่อกินข้าวเสร็จแล้ว มันก็จะออกไปข้างนอก
อีกรอบ ก่อนกลับมานอนอยู่ใต้ท้องรถเหมือนเดิม
วันนี้ ผมกลับถึงบ้านจวนมืดค�่าเต็มที หลังไปร่วมงานบวชของเพื่อนบ้านในตอนบ่าย
อากาศต้นเดือนเมษาร้อนอบอ้าวเหลือเกิน เมื่อเปลี่ยนเป็นนุ่งกางเกงขาสั้น ผมก็
หยิบขวดน�้าจากตู้เย็นมาหนึ่งขวด แล้วก้าวผ่านประตูไปรับลมอยู่ที่หลังบ้าน สีเขียว
ของพรรณไม้ที่ลดหลั่นในสวนสมรม คงช่วยให้ผมได้พักสายตาและผ่อนคลายลงบ้าง
วางขวดน�้าไว้บนม้านั่งหินอ่อน แล้วเดินไปที่โอ่งเก็บน�้า หวังตักมาล้างหน้าล้างตัวสัก
หน่อย แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นอีขาวนั่งท�าเสียงประหลาดอยู่ในล�าคอ เหมือน
พยายามขากขย่อนอะไรสักอย่างออกมา คงตะกละรีบกินเกินไปแน่ๆ ผมคิด และ
ไม่ได้ใส่ใจนัก
เมื่อเรียกความเย็นชื่นได้พอสมควร ไม่คิดซับหยาดน�้าด้วยผ้าขนหนู ผมก็
กลับมานั่งบนม้าหินอ่อน แหงนมองท้องฟ้า ยอดไม้ ไม่มีท่าทีลมจะพัดมาสักสาย
ใบไม้ไม่ไหวติง ผมคว้าขวดน�้าใกล้มือมาเปิดฝา แล้วกรอกคลั่กๆ ผ่านล�าคอ รู้สึกดี
ขึ้นเยอะทีเดียว ลูกชายไม่รู้หายหัวไปไหน มอเตอร์ไซค์หน้าบ้านก็ไม่มี คงออกไปซื้อ
หาของกินในตลาด ไม่ก็อาจไปหาเพื่อนสนิทสักคน
อีขาวยังท�าเสียงประหลาดอยู่ที่เดิม มันหันมองผมสองสามครั้ง เหมือน
บอกว่าก�าลังมีปัญหา ผมลุกไปตักน�้าจากโอ่ง ใส่ถ้วยพลาสติกเก่าๆ ไปวางใกล้ๆ ผม
คิดเอาเอง เผื่อมันต้องการ จากนั้นก็กลับมานั่งที่เดิม แต่เปล่า.. อีขาวไม่แตะน�้าเลย
สักนิด กลับส่งเสียงขากขย่อนหนักขึ้น
“เป็นอะไรของมึง” ผมส่งเสียงไปถาม มันเพียงหันมองมาอีกครั้ง แต่คล้าย
นิ่งนานกว่าปกติ แววตาคู่นั้นท�าให้นึกไปถึงวันที่มันคาบลูกไปไว้หน้าบ้าน แล้วครู่ต่อ
มา มันก็ลุกเดินอย่างโรยแรงมาที่ผม เข้ามาเบียดขาแล้วล้มลงทันที และชั่วอึดใจ
246 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 246 21/3/2561 BE 10:00
