Page 249 - kpi18630
P. 249
อีกที แล้วคว้าไฟฉายตรงไปยังกอกล้วย
อีขาวยังนอนอยู่ที่เดิม แต่หายใจรวยรินเต็มที ดวงตาสีขุ่นขาวเบิกกว้าง ผม
นั่งยองๆ เร่งมืออ้าปากของมันอย่างยากล�าบาก แล้วกรอกน�้ามะพร้าวลงไปทันที
“กระดูกไก่คงติดคอ...” แม่เปรยขึ้น มองร่างแน่นิ่งของอีขาวอย่างเวทนา
หลังลูกชายของผมอุ้มมาวางใกล้ๆ ม้านั่งหินอ่อน และปิดตาที่เหลือกโพลงให้มัน
ช่วงหลังๆ ไม่รู้แม่ไปถูกคอถูกใจกับแม่ค้าไก่ทอดในตลาดได้ยังไง ตอนบ่ายๆ
แทบทุกวัน แม่ค้าคนนั้นเป็นต้องขี่มอเตอร์ไซค์เอาถุงไก่มาให้ถึงบ้าน เรื่องให้อาหาร
หมาแมวที่ถูกต้อง ผมพอรู้มาบ้าง คนที่รักสัตว์ประเภทนี้ไม่ต่างลูกคนหนึ่ง เขามัก
ดูแลใส่ใจเป็นอย่างดี พวกก้างปลาเศษกระดูกจะไม่ให้ติดในจานอาหารของมันเป็น
อันขาด ฟังว่าความแหลมคมของสิ่งเหล่านี้อาจทิ่มแทงช่องปาก ล�าคอหรือกระทั่ง
ล�าไส้ หากสัตว์เลี้ยงขบเคี้ยวไม่ละเอียดพอ แต่ส�าหรับอีขาวเราเลี้ยงมันแบบตามมี
ตามเกิด เหมือนกับหมาพื้นถิ่นทั่วๆ ไป
“ตายแล้วก็อย่าให้ทันขึ้นอืด เอาไปฝังในที่ไกลๆ สักหน่อย”
แม่สรุปอย่างง่ายๆ แล้วก็เดินเข้าบ้านไปเงียบๆ ขณะผมยังนั่งหมดสภาพ
อยู่บนม้าหินอ่อนตัวเดิม และมองลูกชายที่นั่งประคองหัวอีขาวไว้ในอ้อมแขน เขา
คงเสียใจไม่น้อย เพราะทันทีที่แม่จบค�าพูดลง ผมเห็นเขาก้มหน้าเก็บเสียงสะอื้นจน
ตัวโยนขึ้นมาอีก
เราเลือกท�าเลด้านหลัง ถัดจากสวนสมรมไปอีกที พูดให้ชัดก็คือใช้ริมคัน
ดินของเหมืองชลประทานเป็นบ้านหลังใหม่ของมัน กะระยะประมาณสองร้อยเมตร
ให้ห่างจากบ้านเดี่ยวหลังหนึ่งที่ปลูกในระนาบเดียวกัน ในยามค�่าคืนที่ทุกคนเริ่มปิด
ไฟหลับนอน เราช่วยกันหิ้วกระสอบที่ใส่อีขาวและเดินไปอย่างระแวดระวัง ไม่อยาก
ให้ใครเห็นและตะโกนถาม มือขวาของผมรวบหูกระสอบไว้แน่น อีกข้างก็ถือจอบ
เหี้ยนๆ เล่มหนึ่งไว้ในก�ามือ ลูกชายก็รวบหูกระสอบอีกด้านไว้เช่นกัน อีกมือก็ส่อง
ไฟฉายไปบนทางเดิน
เมื่อถึงที่หมาย ผมเริ่มลงมือทันที อยากให้เสร็จเร็วที่สุด แต่พอฟาดคมจอบ
ลงบนเนื้อดินแข็งๆ ได้ไม่กี่ครั้ง ลิ่มไม้ที่เคยติดแน่นระหว่างตัวจอบกับด้ามของมันก็
248 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 248 21/3/2561 BE 10:00
