Page 250 - kpi18630
P. 250
หลุดกระเด็น โชคดีอยู่บ้างที่แผ่นเหล็กนั่นไม่หล่นใส่หัวกะบาลเราสักคน เมื่อส่องไฟ
หาและน�ามาประกอบเข้าใหม่อีกครั้ง กลับแย่กว่าเก่า เรียกว่าแทบใช้การไม่ได้ จน
ต้องให้ลูกชายกลับไปหาเศษแผ่นกระดานหลังบ้าน พร้อมหาพร้าติดมือมาด้วย นั่น
ล่ะ... จอบของน้าผ่องน้องสาวแม่ที่บ้านอยู่ใกล้กับเรา ถึงได้ท�างานอย่างไม่ทุลักทุเล
มากนัก แม้คมของมันกระเดียดไปทางเหี้ยนกุด ใช้ประโยชน์แค่ถากหญ้าริมบ้าน
เท่านั้น แต่ไม่มีทางเลือก หมู่บ้านที่ก�าลังเป็นเมืองใหม่อย่างที่นี่ เหมือนได้ละทิ้งจอบ
พร้ากันไปหมดแล้ว ยามจ�าเป็นต้องใช้ จึงต้องนึกเอาว่าใครบ้านไหนยังมีอยู่บ้าง และ
ตอนเดินผ่านหลังบ้านของแก ผมก็ถือวิสาสะหยิบเอามาดื้อๆ เห็นปิดไฟมืดแกคงจะ
หลับไปแล้ว ซึ่งก็เป็นผลดีที่ไม่ต้องถูกซักถามให้มากความ
เราผลัดกันขุดดิน เป็นหลุมขนาดให้อีขาวเหยียดนอนได้สบาย แต่เมื่อลอง
หย่อนร่างมันลงไป กลับพบว่าความลึกยังไม่เพียงพอ อีกทั้งในห้วงยามนี้ ยากจะไป
หาปูนขาวมารองพื้นช่วยดับกลิ่นจากที่ไหน มีทางเดียวคือต้องลงมือขุดอีกครั้ง และ
ผมเลือกที่จะรับจอบเป็นคนสุดท้าย
การขุดหลุมให้ลึก โดยใช้คมจอบสั้นๆ สร้างความยุ่งยากอยู่อักโข แม้จะ
เอียงด้ามให้ชิดขอบดินสักเพียงใด อย่างดีคมจอบก็แค่ฝังอยู่กลางหลุม ฉะนั้นผมจึง
ต้องเวียนขุดทั้งสองด้าน แล้วก้มงุดกอบเอาผงดินขึ้นมา ตอนนั้นผมนึกอยากได้เหล็ก
ชะแลงสักอัน ปัญหาตรงหน้าก็จะกลายเป็นเรื่องง่าย แต่นึกไม่ออกจะหยิบยืมจาก
ใคร อีกอย่างเวลานี้ทุกคนต่างหลับนอน
ผมโถมแรงอย่างหนักหน่วงอีกครั้ง คิดว่าเมื่อกอบเศษดินขึ้นมาแล้ว
ทุกอย่างคงจะจบสิ้นในชั่วไม่กี่นาที แต่แล้วเมื่อฟาดคมจอบครั้งสุดท้ายลงไปนั่นเอง
ทั้งผมและลูกชายต้องสะดุ้งโหยง กระโดดออกมาทันที เมื่อได้ยินเสียงแรงอัดถูกปลด
ปล่อย พร้อมสายน�้าที่พุ่งฉีดขึ้นมา
ท่อประปา!
ไม่เคยรู้มาก่อน มันมาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร
ผมมองไปทางบ้านเดี่ยวหลังนั้นซึ่งอยู่ทางทิศตะวันตก และรีบผินหน้ากลับ
ไปยังฝั่งตรงข้าม โดยมีผมยืนอยู่ตรงกลาง อีกประมาณร้อยเมตร ตามแนวคันดินว่าง
249
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 249 21/3/2561 BE 10:00
