Page 221 - kpi17073
P. 221

220     การประชุมวิชาการ
                   สถาบันพระปกเกล้า ครั้งที่ 16


                  ประชาชน(แม้ปัญหาหลักจะเกิดจากปัญหาทางเทคนิคในการประชุมสภา หรือ การจัดการ
                  ระเบียบวาระการประชุมในสภา แต่หากเครื่องมือที่ถูกออกแบบมาเพื่อแก้ไขปัญหาไม่สามารถ

                  แก้ไข หรือ ไม่ได้ถูกนำไปใช้ เครื่องมือสมควรที่จะถูกพิจารณาถึงความเหมาะสมในการดำรงอยู่
                  หรือ ต้องมีการแก้ไขปรับปรุง) ยิ่งไปกว่านั้นการเสนอกฎหมายอันจะนำไปสู่การนำเสนอความ
                  ต้องการทางนโยบาย หรือ การปกป้องผลประโยชน์ของประชาชน ซึ่งถือเป็นหน้าที่ทางนิติบัญญัติ

                  อันสำคัญ ส.ส. ส่วนหนึ่งก็ไม่ได้ทำหน้าที่นี้ให้ได้ในระดับที่ควรจะเป็นแต่อย่างใด


                       ดังนั้น การค้นพบข้อมูลเชิงประจักษ์ที่สอดคล้องกับข้อสังเกตในย่อหน้าที่ผ่านมาก็จะเป็น
                  เหตุส่วนหนึ่งที่ชี้ให้เห็นถึง “ความด้อยประสิทธิภาพ” ในการทำหน้าที่ “ผู้แทนราษฎร” ของ ส.ส.
                  ในสภาฯ ในหลายยุคหลายสมัยของการเมืองไทยที่ผ่านมา


                       ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่เกิดขึ้นตามมาท่ามกลางความขัดแย้งทางการเมืองของไทยที่เกิดขึ้นในช่วง

                  ที่ผ่านมาไม่ว่าจะเป็นการปฏิเสธการเลือกตั้งของคนในสังคมส่วนหนึ่ง การไม่ให้ความสำคัญกับ
                  นักการเมืองที่มีอยู่ การมองข้ามการแก้ปัญหาทางการเมืองด้วยสถาบันทางการเมืองที่เป็นทางการ
                  ของประชาชนก็เป็นสิ่งตอกย้ำถึงความจำเป็นในการมองหาวิธีการปฏิรูป “สภาผู้แทนราษฎร”


                       เช่นนั้นแล้ว ผู้เขียนจึงสนใจที่จะศึกษาและการค้นหาวิธีเพิ่มประสิทธิภาพให้กับการทำงาน

                  ของ ส.ส. ในสภาฯ เพื่อให้เกิดความมั่นใจว่าเมื่อได้แสดงข้อมูลเชิงประจักษ์ให้เห็นแล้วว่าความ
                  ด้อยประสิทธิภาพนั้นเกิดที่จุดใด แล้วนำไปเปรียบเทียบกับประสบการณ์ของต่างประเทศที่เคย
                  ประสบปัญหาในทำนองเดียวกันหรือใกล้เคียง เพื่อนำเสนอเป็นแบบแผน/แบบจำลอง ในการ

                  ปฏิรูปเพื่อยกระดับและเพิ่มประสิทธิภาพในการเป็น “ผู้แทนฯ” ของ ส.ส. ไทย



                  กรอบการศึกษาและการดำเนินการศึกษา



                       การศึกษาเพื่อค้นหาวิธีเพิ่มประสิทธิภาพให้กับการทำงานของ ส.ส.นั้น จะอยู่ในกรอบการ
                  ศึกษาที่นิยาม “การทำงาน” ของ ส.ส. ตามกรอบของ “อำนาจหน้าที่ของสมาชิกสภาผู้แทนราษฏร
                  – เฉพาะในสภา” ดังที่ได้กำหนดไว้ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550

                  ที่กำหนดกรอบอำนาจหน้าที่ของ ส.ส. ไว้ดังนี้ คือ


                         ๏ อำนาจหน้าที่ในการตรากฎหมาย อันได้แก่ การตราพระราชบัญญัติ การพิจารณา
                           พระราชกำหนด การแก้ไข/พิจารณา เพิ่มเติมรัฐธรรมนูญ


                         ๏ อำนาจหน้าที่ในการควบคุมการบริหารราชการแผ่นดิน อันได้แก่ การตั้งกระทู้ถาม การ
                           เสนอญัตติ


        การประชุมกลุ่มย่อยที่ 2      ๏ อำนาจหน้าที่ในการควบคุมการตรากฎหมายที่ขัดหรือแย้งต่อรัฐธรรมนูญ

                         ๏ อำนาจหน้าที่ในการเข้าชื่อเพื่อถอดถอนผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง





                         ๏ อำนาจหน้าที่ในการให้ความเห็นชอบ
   216   217   218   219   220   221   222   223   224   225   226